Ich selvaht habb ksawt: ‘Vi froh veah ich fa dich eahra unnich mei kinnah, un diah en leeblich land gevva, di shensht eahbshaft unnich awl di lendah. Ich habb gedenkt du daytsht mich “Leevah Faddah” haysa, un nett vekk drayya funn miah nohch kumma.
Katzlich hend diah ausgmacht fa du vass recht is zu miah un yaydahs funn eich hott sei Yiddishah nochbah frei ksetzt. Diah hend an selli zeit en bund gmacht fannich miah im haus es mei Nohma drawkt.
“Favass sett ich dich fagevva? Dei kinnah henn mich falossa, un henn kshvoahra bei selli es nett gettah sinn. Ich habb folshtendich kseikt fa si, doch henn si di ay gebrocha, un sinn in di huahra iahra heisah kshprunga.
So dess is vass da Awlmechtich Hah sawkt: “Gukket moll, ich zayl si reinicha mitt feiyah, un si ausbroviahra. Vass shunsht kann ich du, vann ich sayn vass mei leit gedu henn?
Vi kann ich dich ufgevva, Ephraim? Vi kann ich dich ivvah-drayya, Israel? Vi kann ich du zu diah vass ich habb zu Adama, adda vass ich habb zu Zeboim? Mei hatz is gedrayt in miah, un mei bamhatzichkeit lawft ivvah.
So, zayla si sei vi da meiyet nevvel, vi da dau free meiyets es fagayt, vi shprau es vekk geblohsa vatt fumm dresha-floah, un vi shmohk am aus em shanshtah kumd.
“Vann ich als Israel hayla vill, dann sinn em Ephraim sei sinda abgedekt, un aw awl's evil sach es Samaria dutt. Si doon shlichtichi sacha; di deeb brecha nei in di heisah, un rawvah rawva di leit in di shtrohsa.
Di Kinnah-Israel henn no viddah evil gedu fannich em Hah, un veil si dess evil gedu henn hott da Hah graft gevva ivvah Israel zumm Eglon, da kaynich funn Moab.