Noch demm es da Hiob gebayda hott fa sei drei freind, hott da Hah eem zrikk gevva vass eah faloahra katt hott. Un nett yusht vass eah faloahra hott, avvah zvay moll so feel es difoah.
So feich dich nett, mei gnecht Jakob, habb kenn angsht, oh Israel,’ sawkt da Hah, ‘Ich hohl eich zrikk funn veit ab, un eiyah nohch-kummashaft fumm land es eich kfanga hott. Da Jakob zayld viddah en fridlich un goot layva havva, nimmand zayld een sich feicha macha.
Dess is vass da Awlmechtich Hah, da Gott funn Israel, sawkt: “Di Dochtah funn Babylon is vi en dresha-floah, an di zeit vann eah nunnah kshtamd vatt; sell maynd di zeit funn iahra eahn zayld glei kumma.”
Shvinget di sichel fa di eahn is zeidich. Kummet un shtambet di drauva aus, fa di vei-press is foll un di fessah lawfa ivvah. Fa iahra ungettlichkeit is grohs.”
Es zayld zu di ivvahricha fumm Haus funn Juda heahra; datt zayla si vayt finna. Ohvets zayla si sich anna layya in di heisah funn Askalon. Da Hah zayld acht gevva uf si, un zayld si viddah frei macha.
No is noch en engel aus em tempel kumma, un hott naus gegrisha mitt en laudi shtimm zu sellem vo uf di volk kokt hott, “Loss dei sichel shneida, un bring di eahn rei. Di zeit fa eahnda is do. Di eahn funn di eaht is zeidich.”