un so es si nett sinn vi iahra foah-feddah voahra— en dikk-kebbichi un shteibahrichi nohch-kummashaft, en leit es kenn shtandhaftichi hatza katt henn, un iahra geisht voah aw nett shtandhaftich zu Gott.
Ich gebb eena en hatz fa mich kenna un fa vissa es ich da Hah binn. Si zayla mei leit sei un ich zayl iahra Gott sei, veil si zrikk zu miah drayya zayla mitt iahra gans hatz.
Avvah veah braekka vill, loss een braekka veyyich demm: es eah mich fashtayt un kend, es ich da Hah binn, deah es bamhatzichkeit, eahlich richtes un gerechtichkeit uf di eaht bringd. Dee sinn di sacha es mich froh macha.” So sawkt da Hah.
Heichet zumm Hah sei vatt, diah Kinnah-Israel, fa da Hah hott en shuld zu bringa geyyich eich es im land voona: “Es is kenn shtandhaftichkeit, leevi adda bekendnis funn Gott im land.
Mei leit frohwa en holsich gleichnis, un greeya iahra andvat bei en holsichah shtekka. En geisht funn huahrahrei fafiaht si, un mitt iahra huahrahrei lawfa si vekk funn iahra Gott.
Ich zayl eiyah mayt nett shtrohfa vann si huahrahrei dreiva, un aw nett eiyah shviah-dochtahra vann si di ay brecha. Fa di mennah selvaht gayn mitt di huahra, un opfahra mitt di tempel-huahra— leit es nett fashtay doon kumma zu nix.
Mei leit gayn unnah veil si nett gland sinn. Veil du lanning nunnah gedrayt hosht, dann dray ich dich aw nunnah fa mei preeshtah sei. Veil du's ksetz funn dei Gott fa'acht hosht dann fa'acht ich aw dei kinnah.
Diah hend een nett gekend, avvah ich kenn een. Vann ich sawwa dayt es ich een nett kenna dayt, veah ich en leeyah vi diah sind. Avvah ich kenn een, un ich hald sei Vatt.