Loss mei sayl nett falossa sei uf iahra roht, un loss mich nett en dayl havva mitt iahra fasamling. Fa in iahra zann henn si mennah doht gmacht, un hend moot-villich oxa lohm gmacht.
“Nakkich binn ich funn mei maemm iahra leib kumma, un nakkich gayn ich viddah zrikk. Da Hah hott gevva, un da Hah hott vekk gnumma; ksaykend sei da nohma fumm Hah.”
Kenn mensh hott di graft fa da geisht zrikk hayva, un nimmand hott graft ivvah da dawk funn seim doht. Nimmand vatt lohs glost an di zeit funn greek, grawt so, ungettlichkeit drayt selli nett frei es es ausdrawwa.
Un eah hott een zu sich groofa un hott ksawt, ‘Vass is dess es ich heah veyyich diah? Dray en shreives nei funn deim haus-haldes, fa du kansht nimmi mei haus-haldah sei.’
Avvah da Abraham hott ksawt, ‘Mei sohn, denk droh es in dei layves-zeit hosht du awl di goodi sacha katt un da Lazarus awl di shlechta. Nau is eah gedraysht un du bisht am leida un deich macha.