Vann ich ksindicht habb, vass habb ich gedu zu diah, oh du mensha-heedah? Favass hosht du mich da meik funn dei zeel gmacht, binn ich en lasht vadda zu diah?
Uf dei glaydah sinn bloot-blakka kfunna funn di unshuldicha un di oahma, even vann du si nett kfanga hosht am in dei haus nei brecha. Doch, mitt awl demm
An selli zeit zayl ich Jerusalem aussucha mitt lichtah un selli shtrohfa es zufridda sinn mitt sich selvaht, un sawwa zu sich selvaht, ‘Da Hah zayld nix goodes adda eviles du’.
Fasell, richtet nix eb's zeit is. Voahdet biss da Hah kumd. Eah zayld alles aus em dunkla raus in di helling bringa, un zayld leit iahra hatza un gedanka abdekka. An selli zeit grikt alli-ebbah lohb funn Gott vass zu eem heaht.