Da Sohn is da glanz funn Gott sei hallichkeit, es gleichlich bild funn sei naduah, un eah haybt alles zammah mitt sei greftich Vatt. Vo eah unsah sinda rein gmacht katt hott bei sich selvaht, hott eah sich anna kokt uf di rechts seit funn demm vo alli macht hott im haychshta.
No habb ich en shtimm fumm Himmel keaht sawwa zu miah, “Shreib, ‘Ksaykend sinn di dohda, dee vo shtauva im Hah funn nau on.’” “Yau,” sawkt da Geisht, “Si zayla roowa funn iahra eahvet, un iahra verka kumma eena nohch.”
No voahra veisi glaydah gevva zu yaydah funn eena. Un's voah eena ksawt fa noch bissel lengah roowa, biss da nambah funn iahra mitt-gnechta un breedah es doht gmacht sei sella, awl doht gmacht sinn vi si selvaht voahra.