'Sis bessah fa ay dawk im hohf funn deim haus sei, es en dausend eiyets shunsht. Ich vett leevah en deah-heedah sei in mei Gott sei haus, es vi in di tents funn di gottlohsa voona.
Avvah vann eah nett dutt, dann vella miah alsnoch havva es du vaysht, oh kaynich, es miah dei gettah nett deena zayla, un's gleichnis funn gold nett ohbayda zayla es du ufksetzt hosht.”
Avvah da Abraham hott ksawt, ‘Mei sohn, denk droh es in dei layves-zeit hosht du awl di goodi sacha katt un da Lazarus awl di shlechta. Nau is eah gedraysht un du bisht am leida un deich macha.
Ich habb ksenna vi mei leit leida missa in Egypta, un ich habb si keaht yammahra. Ich binn kumma fa si raus fiahra. Nau kumm, ich zayl dich noch Egypta shikka.’
Nau froi ich mich in meim leides fa eich. Un in meim flaysh fill ich uf vass noch nohtvendich voah funn di dreebsawl funn Christus, fa di sayk funn seim leib vo di gmay is.
Fasell, shemm dich nett veyyich em zeiknis funn unsah Hah, adda funn miah es eikshtekt is fa een. Avvah nemm dei dayl funn leides fa's Effangaylium mitt miah in di graft funn Gott.
Si voahra kshtaynicht, si voahra in zvay ksaykt, si voahra fasucht, si voahra doht gmacht mitt em shvatt. Si sinn rumm heah ganga in shohf-heit un gaysa-heit. Si voahra oahm, fafolkt un gebyoost.
An ay zeit voahret diah nett Gott sei leit, avvah nau sind diah sei leit; an ay zeit voah Gott nett bamhatzich zu eich, avvah nau is eah bamhatzich zu eich.
Gevvet iahra so feel shmatza un druvvel zrikk es see sich selvaht hallichkeit un lushtheit gevva katt hott. In iahra hatz braekt see, ‘Ich binn en kaynich-fraw; ich binn kenn vitt-fraw un zayl nee nett dreebsawl sayna.’