9 ‘Di hallichkeit funn demm nei haus zayld graysah sei es di hallichkeit fumm eahshta haus,’ sawkt da Awlmechtich Hah. ‘Un ich gebb di leit fridda an demm blatz,’ sawkt da Awlmechtich Hah.”
Awl di shohf-drubba funn Kedar fasamla sich zu diah, di shohf-bekk funn Nebajoth zayla dich deena; si vadda ohgnumma uf meim awldah un ich zayl mei hallich haus shay macha.
Fa dess is vass da Hah sawkt: “Gukket moll, ich gebb iahra fridda vi en revvah, un di hallichkeit funn di heida vi en grikk am ivvah-lawfa; see feedaht eich an di brusht, drawkt eich in di eahm, un blotzt eich uf iahra gnee.
Eah zayld fridda bringa. An di zeit es di leit funn Assyria in unsah land kumma fa greek macha, un brecha in unsah heisah nei, dann shtella miah sivva heedah uf geyyich si, even acht evvahshti foah-gengah funn di mennah.
‘Vi feel funn eich sinn ivvahrich es di eahshtah hallichkeit funn demm haus ksenna katt henn? Vi gukt's zu eich nau? Dess seemd vi nix vann's faglicha is zu sellem.
Un's Vatt is flaysh vadda, un hott unnich uns glaybt. Miah henn sei hallichkeit ksenna, foll mitt gnawt un voahheit. Dess voah di hallichkeit fumm Faddah sei aynsishtah Sohn.
Ich loss fridda bei eich; mei fridda gevvich zu eich; ich gebb eich da fridda nett vi di veld gebt. Losset eiyah hatza nett gedruvveld sei un feichet eich aw nett.
Un miah bekenna dess; grohs is dee voahheit es Gott bekand gmacht hott zu uns: Gott hott sich gvissa im flaysh, voah gerecht kaysa im Geisht, voah ksenna bei engel, voah gebreddicht unnich di Heida, voah droh geglawbt in di veld, un voah nuff gnumma in di hallichkeit.