18 Mennah sinn uns nohch kumma, so es miah nett in di shtrohsa lawfa henn daufa, unsah end voah nayksht, unsah dawwa gnambaht, fa unsah end voah kumma.
Nau gukket moll,” sawkt da Hah, “ich zayl shikka fa feel fishah-mennah es si fanga zayla. Noch sellem shikk fa feel hundah, un si zayla si raus sucha uf alli berg un hivvel un si aus di rissa in di felsa yawwa.
Avvah vo eah an's Benjamin-Doah funn Jerusalem kumma is, voah en doah-heedah datt mitt em nohma Jeria, da boo fumm Selemia, es da boo fumm Hanania voah. Eah hott da Jeremia fesht gnumma un hott ksawt, “Du bisht am falossa fa nivvah zu di Chaldayah gay!”
Dess is vass da Awlmechtich Hah, da Gott funn Israel, sawkt: “Di Dochtah funn Babylon is vi en dresha-floah, an di zeit vann eah nunnah kshtamd vatt; sell maynd di zeit funn iahra eahn zayld glei kumma.”
“Vass saynsht du, Amos?” hott eah kfrohkt. “En koahb foll zeidich frucht,” habb ich ksawt. No hott da Hah ksawt zu miah, “Es end is do fa mei leit Israel; ich hayb nimmi zrikk funn si shtrohfa.