Dei leevi is so blesiahlich, mei shveshtah, mei hochtzich-maydel! Dei leevi is bessah es vei, un da goot kshmakk funn dei salb-ayl is bessah es seesi shpeis.
zu eena gebb ich en ohdenkes in meim haus un in di tempel vanda, en nohma es bessah is es boova un mayt; ich gebb eena en ayvichah nohma es nee nett abkshnidda vatt.
Si voahra am's ohvet-essa essa, un da Deivel hott's shund im Judas Ischariot sei hatz nei gedu fa Jesus farohda. Da Judas Ischariot voah em Simon sei boo.
Miah vissa dess, vann unsah eahtlich haus vass miah drinn layva nunnah grissa vatt, dann henn miah en gebei funn Gott, en haus es nett gmacht is mitt hend un vo ayvich is im Himmel.
No habb ich en shtimm fumm Himmel keaht sawwa zu miah, “Shreib, ‘Ksaykend sinn di dohda, dee vo shtauva im Hah funn nau on.’” “Yau,” sawkt da Geisht, “Si zayla roowa funn iahra eahvet, un iahra verka kumma eena nohch.”
So hott see an sei fees gleyya biss meiyets. Avvah see is no uf kshtanna eb ma nannah kenna hott kenna, un eah hott ksawt, “Loss nimmand vissa es en veibsmensh an da dresha-floah kumma is.”