“Juda iahra sind is nunnah kshrivva mitt en eisichah maysel, en shpitzichah diamond maysel es iahra sind in da shtay funn iahra hatz kakt hott, un uf di hanna funn iahra awldahra.
En mann zayld nimmi sei nochbah adda sei broodah lanna, un sawwa, ‘Lann da Hah kenna,’ fa si zayla mich awl kenna, fumm glenshta zumm grayshta,” sawkt da Hah, “veil ich iahra ungettlichkeit fagebb un nee nimmi an iahra sinda denk.”
“Veyyich em insens es diah gebrend hend in Juda un in di shtrohsa funn Jerusalem—diah un eiyah feddah, eiyah kaynicha un evvahshti un di leit im land—hott da Hah dess fagessa? Is nett awl dess in sei meind kumma?
Si macha feel opfahra zu miah un essa's flaysh, avvah si sinn em Hah nett kfellich. Nau zayld eah an iahra ungettlichkeit denka, un si shtrohfa fa iahra sinda; si zayla viddah zrikk zu Egypta gay.
Di sacha es di leit doon sinn grauslich, grawt vi in di dawwa funn Gibea. Gott zayld iahra ungettlichkeit nett fagessa, un zayld si shtrohfa fa iahra sinda.
Gott da Hah hott kshvoahra bei sei heilichkeit: “Di zeit zayld kumma vann diah vekk gnumma vaddet mitt hohka, un vass ivvahrich is funn eich, mitt fish-hohka.
Gott da Hah hott kshvoahra bei sich selvaht—da Awlmechtich Gott, da Hah, sawkt: “Ich hass di hohchmoot fumm Jakob, un sei grohsi heisah aykla miah. Ich gebb di shtatt ivvah un alles es drinn is.”