avvah vann diah zrikk zu miah kummet un mei gebodda haldet un si doond, dann even vann selli ausnannah kshtroit vadda biss an's end fumm himmel, doon ich si zammah bringa funn datt an da blatz es ich raus glaysa habb vo mei nohma voona soll.’
In meim angsht habb ich zumm Hah groofa; ich habb naus groofa zu meim Gott fa hilf. Funn sei tempel hott eah mei shtimm keaht; eah hott abkeicht zu meim roof fa hilf.
Avvah ich zayl singa veyyich dei macht, alli meiya zayl ich singa veyyich dei grohsi leevi; fa du bisht mei Feshtah-Blatz, en Roo-Blatz aus di kfoah an di zeit funn mei noht.
Da Mosi hott no seim shviah-faddah alles fazayld es da Hah gedu hott zumm Pharao un di Egyptah fa Israel helfa. Eah hott eem aw ksawt veyyich alles es si deich gmacht henn uf em vayk, un vi da Hah eena kolfa hott.
Da zann fumm Hah zayld nett zrikk drayya biss eah folshtendich ausricht vass eah im sinn hott zu du. In di letshta dawwa zaylet diah dess recht fashtay.
“Vann du zrikk draysht, Oh Israel,” sawkt da Hah, “dann dray zrikk zu miah. Vann du dei grauslichi abgettah vekk dusht funn miah, un nimmi eena nohch gaysht,
un vann du's maynsht in en gerechtah vayk, un du shveahsht, ‘So shuah es da Hah laybt,’ no zayla di heida ksaykend sei beim Hah un eem hallichkeit gevva.”
avvah ich habb eena dess gebott gevva: Heichet miah, no zayl ich eiyah Gott sei un diah zaylet mei leit sei. Lawfet folshtendich im vayk es ich eich gebodda habb. No zayld's goot gay mitt eich.
Shpaydah zayla di Kinnah-Israel zrikk drayya, un zayla da Hah iahra Gott un da Dawfit iahra kaynich sucha. Si zayla zumm Hah un sei gnawt kumma am ziddahra in di letshta dawwa.
Selli es veit vekk voona zayla kumma un helfa da tempel fumm Hah bauwa. No zaylsht du vissa es da Awlmechtich Hah mich zu diah kshikt hott. Awl dess zayld blatz nemma vann du's gebott fumm Hah dei Gott folshtendich dusht.”
No hott da Bileam di leit fumm Amalek ksenna un hott dee vadda ksawt: “Da Amalek voah's evvahsht unnich di heida, avvah sei end zayld en veesht fadauves sei.”
Ich habb dess seahsht fazayld an Damascus, un an Jerusalem, un deich's gans land funn Judayya, un no aw zu di Heida. Ich habb di leit fakindicht es si boos du sella un sich zu Gott drayya. No sella si sacha du es veist es si boos gedu henn.
Dess is vann diah em Hah eiyah Gott heichet un sei gebodda un adninga haldet es kshrivva sinn in demm buch fumm ksetz. Diah misset zumm Hah eiyah Gott drayya mitt eiyah gans hatz un eiyah gansi sayl.
An selli zeit vatt mei zann hays geyyich si un ich zayl si falossa. Ich fashtekkel mei ksicht funn eena un si kumma zu nix. Feel veeshti sacha un druvla zayla uf si kumma, un no zayla si frohwa, ‘Sinn nett dee evili sacha uf uns kumma veil unsah Gott nimmi bei uns is?’
Un vann feel veeshti sacha un druvla uf si kumma, no zayld dess leet en zeiknis sei geyyich si. Es zayld nett fagessa vadda bei iahra nohch-kummashaft. Ich vays vass iahra gedanka sinn un vass si nau shund im sinn henn, eb ich si nei in's land bring es ich kshvoahra habb.”
Avvah an dee letshta dawwa hott eah kshvetzt zu uns deich sei Sohn, deah vo eah ufketzt hott fa alli sacha eahva, un deich deah es eah aw di veld gmacht hott.