13 Vann da mann mitt en auslawfes kayld vatt, soll eah sivva dawk zayla noch demm es eah kayld voah, no soll eah sei glaydah un sich selvaht vesha in shpring vassah, no is eah rein.
Uf em achta dawk muss eah zvay shohf-beklen, un ay muddah-lamm bringa es en yoah ald sinn. Dee daufa nix letz havva mitt sich. Mitt dee muss eah fimf gvoaht fumm beshta mayl bringa es gmixt is mitt ayl fa en shpeis-opfah, un en drei-fimfdel pint ayl.
Deah vo rein gmacht sei soll muss no sei glaydah vesha, awl sei hoah abshayfa un sich vesha in vassah. No is eah rein. Eah kann no rei in di camp kumma, avvah eah dauf nett in sei tent gay fa sivva dawk.
Fa sivva dawk sellet diah nett naus gay aus di deah fumm fasamling-tent biss di zeit funn eiyah eisetzes ivvah is. Di zeit funn eiyah eisetzes nemd sivva dawk.
Da Hah hott ksawt zumm Mosi, “Vann iahra daett in iahra ksicht kshpautzt hett, mist see no nett im shohm layva fa sivva dawk? Du see naus aus di camp fa sivva dawk; noch sellem kann see viddah zrikk kumma.”
Siddah es miah dee fashprechinga henn, leevi breedah, vella uns selvaht sauvah macha funn alles es unsah leib un geisht unsauvah macht. Un vella fassich gay geyyich folkummani heilichkeit mitt di furcht funn Gott.
un funn Jesus Christus, deah vo en voah zeiknis gebt; deah vo da eahsht-geboahra is funn di dohda, un vo ivvah di kaynicha funn di eaht is. Zu eem vo uns leeb katt hott, un uns gvesha hott funn unsah sinda mitt sei bloot.