Un vann si eich in di Yudda gmay-heisah bringa fannich di roolahs un di ivvah-saynah, seind nett bekimmaht veyyich vi diah eena andvat gevva zaylet adda vass zu sawwa.
Di zeit is am kumma, un is nau do, vann diah awl fayawkt vaddet, yaydah ebbah zu sei aykni haymet, un ich va gans laynich glost. Doch, ich binn nett laynich, veil da Faddah bei miah is.
Ich habb eena ksawt, ‘Es is nett da vayk es miah Raymah doon, fa en mann ivvah-drayya zumm doht unni es eah seahsht fannich dee gedu vatt es een pshuldicha. Un eah soll's recht havva fa sich selvaht fa'andvadda veyyich di sacha es si geyyich een hayva.’
di leevi shikt sich nett veesht oh; see gukt nett aus fa sich selvaht, see vatt nett kshvind grikt, un see hald's nett geyyich selli vo iahra letz doon.
Fa gukket moll vass fa eahnsht es dee gettlich dreebsawl auskshaft hott in eich, vi eahnshtlich es diah voahret fa eich unshuldich macha, vi ufgriaht, vass fa'n furcht, vass fa'n falanga, vass fa'n bekimmahnis, vass fa'n shtrohf! In awl dingah hend diah eich unshuldich gmacht in dee sach.
Es is recht es ich deah vayk feela sett veyyich eich veil ich eich in meim hatz habb. Fa diah hend en dayl mitt miah in di gnawt diveil es ich gebunna binn, un aw diveil es ich ufshtay fa's Effangaylium un's fagrefticha du.
avvah heilichet Gott es da Hah in eiyah hatza. Un seind immah grisht fa en andvat gevva mitt daymoot un furcht zu alli-ebbah es eich frohkt veyyich di hofning es in eich is.