3 Un ich habb mich gvissa zumm Abraham, zumm Isaac un zumm Jakob es da Awlmechtich Gott. Avvah bei meim nohma, ‘Hah,’ havvich mich nett vissa glost zu eena.
No hott da Abram sei tents runnah gnumma un is ganga voona an di baym vo zumm Mamre keaht henn. Dess voah in Hebron. Datt hott eah en awldah zumm Hah gebaut.
Vo da Abram nein un neintzich yoah ald voah, is da Hah zumm Abram kumma un hott ksawt, “Ich binn da Awlmechtich Gott; lawf fannich miah un sei unshuldich.
No hott Gott ksawt zu eem, “Ich binn da Awlmechtich Gott. Sei fruchtboah un fameah dich. En folk un drubba funn folya zayla kumma funn diah, un kaynicha zayla aus diah kumma.
“Dess is vass da Hah sawkt— da Kaynich funn Israel, deah es saylich macht, da Awlmechtich Hah; Ich binn da eahsht un da letsht, unni mich hott's kenn Gott.
un sawk eena, ‘Dess is vass da Awlmechtich Hah sawkt: Vo ich Israel raus glaysa habb, habb ich mei hand ufkohva un kshvoahra zu di nohch-kummashaft fumm Jakob, un habb mich bekand gmacht zu eena in Egypta. Diveil es ich mei hand ufkohva habb, habb ich ksawt zu eena, “Ich binn da Hah eiyah Gott.”
Ich zayl flexa an eich du, macha es flaysh uf eich kumd un zeek eich ivvah mitt haut. Ich du ohften in eich, un diah vaddet viddah levendich. No zaylet diah vissa es ich da Hah binn.’”
Johannes, zu di sivva gmayna in Asia: Gnawt sei zu eich un fridda, funn demm vo is, vo voah un vo noch kumd, un funn di sivva Geishta es fannich sei kaynich-shtool sinn,