Un du solsht eem sawwa, ‘Da Hah, da Gott funn di Hebrayah hott mich zu diah kshikt fa diah sawwa, “Loss mei leit gay so es si mich deena kenna in di vildahnis.” Avvah biss nau hosht du nett keicht.
Avvah du bisht unsah Faddah; da Abraham vayst nix funn uns, un da Israel kend uns nett, doch, du bisht unsah Faddah, oh Hah, “Unsah Frei-Shtellah” is dei nohma funn lang zrikk.
Si zayla heila vi si kumma; si zayla bayda vi ich si zrikk bring. Ich fiah si nayvich em frish vassah, uf en gladdi pawt vo si nett shtolbahra, fa ich binn da faddah funn Israel, un da Ephraim is mei eahsht-geboahranah.
“En sohn gebt seim faddah eah, un en gnecht eaht sei meishtah. Vann ich en faddah binn, dann vo is mei eah? Vann ich en meishtah binn, veah feicht sich veyyich miah?” sawkt da Awlmechtich Hah. “Es is eich, diah preeshtah, es mei nohma fa'achta. Avvah diah sawwet, ‘Vi henn miah dei nohma fa'acht?’
Si sinn datt geblivva biss da Herodes kshtauva voah. So es es voah kumma sett, vass da Hah deich da brofayt ksawt hott, “Ich habb mei Sohn aus Egypta groofa.”
dess is, di kinnah funn Israel. Zu eena heaht's fa ohgnumma sei es sei kinnah, un eah hott eena sei hallichkeit, un bund, un Ksetz, un Gottes-deensht, un fashprechinga gevva.
Is dess da vayk es diah da Hah zrikk betzawlet, diah dummi un unkshikti leit? Is eah nett eiyah Faddah un eiyah Hah, deah es eich gmacht hott un ufketzt hott?
Diah sind zu di fasamling un di gmay fumm eahsht-geboahrana kumma, dee vo ufkshrivva sinn im Himmel. Diah sind zu Gott, da richtah funn alli mensha kumma, un zu di geishtah funn gerechti mensha es folkumma gmacht sinn,