2 Da Hah gebt miah grefta, un macht mich singa. Eah macht mich saylich. Eah is mei Gott, un ich vill eem lohb gevva, eah is mei faddah sei Gott, un ich hayb een hohch uf.
Un ich vill mei bund macha zvishich miah un diah un dei nohch-kummashaft noch diah, un iahra nohch-kummashaft. Dess soll en ayvich bund sei, es ich dei Gott sei zayl un da Gott funn dei nohch-kummashaft.
Mei Gott is mei Felsa, vo ich mich fashtekla kann, mei Shield, un's Hann funn mei Saylichkeit. Eah is mei shteikah Roo-Blatz, un mei Fashtekkel-Blatz, mei Heiland es mich vekk hald funn fechtichi mennah.
Avvah zayld Gott geviss uf di eaht voona? Vei even di himla, yau da haychsht himmel, kann dich nett hayva. Vee feel vennichah deah tempel es ich gebaut habb!
Avvah da Mosi hott ksawt zu di leit, “Feichet eich nett. Shtaynd shtandhaftich, un vatshet vass da Hah du zayld fa eich frei macha heit. Di Egyptah es diah saynet heit, zayla diah ayvichlich nee nimmi sayna.
No hott Gott ksawt, “Ich binn da Gott funn dei faddah, da Gott fumm Abraham, da Gott fumm Isaac un da Gott fumm Jakob.” Da Mosi hott sich kfeicht an Gott gukka, un hott sei ksicht zu gedekt.
Ich nemm eich fa mei leit sei, un ich zayl eiyah Gott sei. No sellet diah vissa es ich da Hah eiyah Gott binn es eich unnich em yoch funn di Egyptah raus gebrocht hott.
Oh Hah, du bisht mei Gott, ich hayb dich uf un lohb dei nohma; du voahsht shtandhaftich un hosht vundahboahri sacha gedu, sacha es du im sinn katt hosht lang zrikk.
Avvah Israel zayld frei gmacht sei beim Hah, dess zayld en ayvichi frei-shtelling sei. Du zaylsht nee nimmi fashohmd adda gedaymeedicht vadda deich di gans ayvichkeit.
Eah sawkt: “Es is zu leicht en ding es du mei gnecht sei solsht fa di shtamma fumm Jakob zammah bringa, un di leit funn Israel zrikk bringa es ich kalda habb. Ich zayl dich aw en licht macha zu di Heida, so es du mei saylichkeit zu di endah funn di eaht bringsht.”
Dess is vass da Hah sawkt: “Da himmel is mei kaynich-shtool, un di eaht is mei foos-bank. So vass fa en haus kennet diah bauwa fa mich? Vass fa en blatz soll ich drinn roowa?
“Avvah dess is es bund es ich macha zayl mitt em haus funn Israel noch selli dawwa;” sawkt da Hah, “ich du mei ksetz in si nei, un shreib's uf iahra hatz; ich zayl iahra Gott sei, un si zayla mei leit sei.
Du bisht kumma fa dei leit frei setza, fa dei ksalbdah raus helfa. Du hosht da foah-gengah fumm gottlohsa haus kshlauwa, un hosht een uf kshpalda funn di hifta biss an da hals. (Sela)
Dess driddel dayl zayl ich deich's feiyah du, un's reinicha vi ma silvah shmelst un's reinich macht, un aw vi gold greinicht vatt. Si zayla mei nohma ohroofa, un ich gebb eena andvat. Ich zayl sawwa, ‘Si sinn mei leit,’ un si sawwa, ‘Da Hah is unsah Gott.’”
naymlich, es Gott in Christus am di veld zammah bringa voah zu sich selvaht, un hott leit iahra sinda nett geyyich si kohva. Eah hott's uf uns glaykt fa dess Vatt vo Gott un leit zammah bringd bekand macha.
Si henn's leet fumm Mosi, Gott sei gnecht, ksunga, un's leet fumm Lamm, un henn ksawt, “Grohs un vundahboah sinn dei verka, oh Hah Gott, du Awlmechtichah. Gerecht un voahlich sinn dei vayya, du Kaynich funn di leit funn alli lendah.
Noch demm habb ich keaht vass glaut hott vi en grohsi shtimm funn en grohsi drubb im Himmel am sawwa, “Halleluja! Di saylichkeit, di eah, di hallichkeit un di graft heahra zumm Hah unsah Gott,