Miah sinn vi narra fa da sayk funn Christus, avvah diah hend veisheit deich Christus. Miah sinn shvach avvah diah sind shteik. Diah sind hohch ohksenna, avvah miah sinn fa'acht.
Voah ich am dess du imma leichtah vayk vo ich dess in meind katt habb? Adda shaff ich mei sacha aus imma veldlichah vayk so es ich “Yau, yau” un “Nay, nay” sawk an di saym zeit?
Ich binn en nah vadda deich dess gebraekk, avvah diah hend mich gmacht's du. Fa ich hett sedda glohbt sei bei eich siddah es ich nix vennichah binn es di haychshta aposhtla, even vann ich nix binn.
avvah eah hott ksawt zu miah, “Mei gnawt is genunk fa dich, fa mei graft is mechtich gmacht deich shvachheit.” Fasell, doon ich geahn braekka veyyich mei shvachheit, so es di graft funn Christus uf miah root.
Funn nau on doon miah nimmand may kenna bei vass eah is im flaysh. An ay zeit henn miah Christus gekend bei vass eah voah in seim flaysh, avvah miah kenna een nimmi so nau.