Es is kenn fasuchung ivvah eich kumma es noch nett kumma is zumm mensh. Avvah Gott is shtandhaftich, un lost nimmand so hatt fasucht vadda es eah nett ufshtay kann digeyya. Avvah an di zeit funn di fasuchung gebt eah eich en vayk fa raus, so es diah ufshtay kennet digeyya.
so vi dayl funn eich uns fashtanna hend. Un aw so es diah froh sei kennet veyyich uns, grawt vi miah froh sei kenna veyyich eich im dawk fumm Hah Jesus.
Fa ich feicht fleicht vann ich moll kumm, finn ich eich nett vi ich eich havva vill, un diah finnet mich nett vi diah mich havva vellet. Ich feicht es zayld shtreit, fagunsht, zann, en gezah, unvoahret, kshvetzah, selvaht ufblohsa un ufruah sei.
un vi ich fafolkt binn un leida du. Du vaysht vass es gevva hott zu miah in Antioch, Iconium un Lystra un di unbegreiflichi sacha es ich deich gmacht habb. Avvah da Hah hott mich deich awl dess gebrocht.
Ksaykend is da mann vo di fasuchung deich macht. Fa vann eah's geduldich deich macht, dann grikt eah da layves-krohn vo da Hah fashprocha hott zu selli vo een leeb henn.
Ich da Johannes binn eiyah broodah, un en mitt-daylah mitt eich in di dreebsawl, im Kaynich-Reich un in di geduld funn Jesus Christus. Ich voah uf em island es Patmos hayst deich's Vatt funn Gott un's zeiknis funn Jesus Christus.