Eah hott ksawt zu miah, ‘Da Hah, fannich demm es ich lawf, eah shikt sei engel fannich diah heah fa alles ausrichta uf deim vayk. Un deich dess kansht du en fraw greeya fa mei boo funn mei aykni freindshaft un funn mei faddah sei haus.
No hott da Jakob iahra daett ksawt zu eena, “Diah sind am mich rawva funn mei kinnah. Da Joseph is nimmi, un da Simeon is nimmi, un nau vellet diah da Benjamin aw nemma. Awl dee sacha sinn geyyich mich.”
Noch demm es eah da faddah is vadda fumm Methusalah, hott da Henoch en gettlich layva kfiaht un is gloffa mitt Gott fa drei hunnaht yoah, un eah voah aw da faddah funn anri boova un mayt.
Dess is di nohch-kummashaft fumm Noah: Da Noah voah en gerechtah mann un unshuldich an sei zeit. Da Noah hott en gettlich layva kfiaht un is gloffa mitt Gott.
“Du hosht en hatt ding kfrohkt,” hott da Elia ksawt, “avvah vann du mich saynsht vann ich funn diah vekk gnumma va, dann soll's so sei; vann nett, dann soll's nett so sei.”
Diveil es si am mitt-nannah lawfa un am shvetza voahra—uf aymol is en feiyahrichah vauwa un feiyahrichi geil bei kumma un henn si funn-nannah gedu. Un da Elia is nuff in da himmel ganga in en vind-veahvel.
Da Elisa hott dess ksenna un hott naus gegrisha, “Mei faddah, mei faddah, di veyya funn Israel un iahra geils-leit!” Un da Elisa hott een nimmi ksenna. No hott eah hohld gnumma an sei glaydah un hott si in zvay shtikkah grissa.
Dess is vass da Hah sawkt: “En shtimm is keaht in Rama, en grohs veines un heiles; es is di Rachel am heila fa iahra kinnah, un see lost sich nett gedraysht sei, veil iahra kinnah nimmi do sinn.”
“Es voah en shtimm keaht in Rama am heila un veina. Es voah di Rachel am heila fa iahra kinnah, un hott sich nett drayshta glost, veil si nimmi layva.”
Avvah vann miah im licht lawfa vi eah im licht is, dann henn miah gmeinshaft mitt-nannah, un's bloot funn Jesus Christus, sei Sohn, macht uns sauvah funn alli sinda.