Es zayld zu kumma in di letshta dawwa, es da berg vo da tempel fumm Hah druff shtayt, da feddahsht sei zayld unnich awl di berga; eah zayld uf kohva sei ovvich awl di hivla, un awl di heida zayla datt anna lawfa.
Di zeit zayld kumma vann alles in dei haus, un alles es dei foah-feddah ksammeld henn biss nau, fatt gedrawwa vatt zu Babylon. Nix zayld ivvahrich sei, sawkt da Hah.
Fasamlet eich un heichet: Veah unnich eena hott dee sacha foahksawt? Da Hah hott een leeb, deah es em Hah sei villa ausdrawwa zayld geyyich Babylon, sei oahm zayld geyyich di Chaldayah sei.
Da zann fumm Hah zayld nett zrikk drayya biss eah folshtendich ausricht vass eah im sinn hott zu du. In di letshta dawwa zaylet diah dess recht fashtay.
Im dridda yoah es da Cyrus kaynich funn Persia voah, voah ebbes playn gmacht zumm Daniel, deah es aw Belteshazzar hayst. Dee sach vatt voah geviss voah, un is zu eem kumma bei lang drivvah denka. Di eisicht funn demm is zu eem kumma in en vision.
Da kaynich hott ksawt zumm Daniel, “Dei Gott is geviss da Gott funn awl di gettah un da Hah funn awl di kaynicha. Un eah macht awl di fashtekkelda sacha gvissa, veil du dess fashtekkeld ding veisa hosht kenna.”
In di letshta dawwa avvah, vatt da berg vo da tempel shtayt ufgebaut. Eah vatt da evvahsht unnich awl di berga, un di leit funn anri lendah kumma bei zu eem.
‘Es zayld blatz nemma in di letshta dawwa, sawkt Gott, es ich mei Geisht ausleahra zayl uf awl mensha. Un eiyah boova un mayt zayla sawwa funn geishtlichi sacha es ich eena veisa zayl. Di yunga mennah zayla geishtlichi sacha sayna, un di alda mennah zayla geishtlichi sacha sayna in drohma.
Samlet awl di leit zammah, di mennah, di veibsleit un kinnah, un aw awl di ausahra es in eiyah shtett voona. No kenna si abheicha un lanna fa da Hah eiyah Gott firchta un awl di vadda funn demm ksetz pinklich halda.
Da Geisht veiklich sawkt es in di letshta zeida zayla samm vekk falla fumm glawva, un zayla abheicha zu fafiahrichi geishtah, un lanninga funn baysi geishtah.
Avvah an dee letshta dawwa hott eah kshvetzt zu uns deich sei Sohn, deah vo eah ufketzt hott fa alli sacha eahva, un deich deah es eah aw di veld gmacht hott.
Noch demm habb ich gegukt un datt voah en deah uf gmacht im Himmel. Un di shtimm es ich seahsht keaht habb shvetza zu miah es gmacht hott vi en blohs-hann, hott ksawt, “Kumm do ruff, un ich veis diah vass blatz nemma muss noch demm.”