Un ich mach dei nohch-kummashaft es vi da shtawb funn di eaht, so es vann ebbah da shtawb funn di eaht zayla kend, dann kenda di leit funn dei nohch-kummashaft aw gezayld sei.
Ich vill see saykna un funn iahra gevvich diah en sohn. Ich zayl see saykna un see soll di muddah sei funn feel leit un lendah; kaynicha funn leit zayla kumma funn iahra.”
Un veyyich em Ismael, ich habb dich keaht. Nau gukk moll, ich zayl een saykna un fruchtboah macha es eah sich oahrich fameaht. Eah zayld da faddah sei funn zvelf foah-gengah ivvah leit, un ich zayl een en grohs folk macha.
Eah is no datt vekk gezowwa un hott noch en brunna gegrawva. Si henn nett gmauld ivvah sellah no hott eah sellah brunna Rehoboth kaysa. Eah hott ksawt, “Endlich hott da Hah blatz gmacht fa uns; miah zayla fruchtboah sei in demm land.”
No hott Gott ksawt zu eem, “Ich binn da Awlmechtich Gott. Sei fruchtboah un fameah dich. En folk un drubba funn folya zayla kumma funn diah, un kaynicha zayla aus diah kumma.
Eah hott ksawt zu miah, ‘Ich zayl dich fruchtboah macha. Du zaylsht dich fameahra un en grohs folk vadda. Ich gebb diah un dei nohch-kummashaft dess land ayvichlich.’