13 Ess-sach is fa da mawwa, un da mawwa is fa ess-sach; avvah Gott zayld vekk du mitt'na awl zvay. Es leib is nett fa huahrahrei dreiva avvah fa da Hah, un da Hah is fa's leib.
Doond nett shaffa fa ess-sach es fadaubt, avvah fa ess-sach es sich hald zumm ayvich layva es da Mensha Sohn eich gevva zayld. Gott da Faddah hott zeiknis gevva es eah zufridda is mitt eem.”
Ich famohn eich dann, leevi breedah, deich di bamhatzichkeit funn Gott, es diah eiyah leivah gevvet es en levendich, heilich un en vohl-kfalla opfah zu Gott. Dess is eiyah geishtlichah deensht.
Grawt so, mei breedah, sind diah doht vadda zumm Ksetz deich's leib funn Christus, so es diah keiyaht sind zu en anrah; naymlich, deah vo uf gvekt voah funn di dohda. Dess is so es miah frucht bringa zu Gott.
Visset diah nett es eiyah leib en shtikk funn Christus sei leib is? Soll ich en shtikk funn Christus sei leib nemma un's en shtikk funn en huah iahra leib macha? Selayva nett!
Ich binn eahnshtlich fa eich mitt en gettlichah eahnsht. Fa ich habb eich fashprocha zu aym mann, Christus, so es ich eich gevva kann zu eem vi en rein leddich maydel.