No hott Gott da Hah samm shtawb fumm grund gnumma un hott en mensh gmacht. Eah hott en levendichah ohften in sei naws kshnauft, un da mensh is en levendichi sayl vadda.
Deich da shvitz funn deim ksicht solsht du dei ess-sach fadeena biss du viddah zu eaht draysht, veil du funn di eaht kumsht. Du bisht eaht, un solsht viddah eaht vadda.”
Zu uns is en kind geboahra vadda, zu uns voah en sohn gevva; di macht fa uns roola zayld uf sei shuldahra roowa. Dess zayld sei nohma sei: Vundahboahrah Roht-Gevvah, Mechtichah Gott, Ayvichah Faddah, Evvahshtah Fridda-Machah.
In seina zeit zayld Juda frei gmacht sei, un Israel zayld aus di kfoah layva. Dess is da nohma es deah kaynich gayt dibei: ‘Da Hah Unsah Gerechtichkeit.’
“Heich moll, en yung, leddich maydel zayld en kind in sich havva, un zayld en sohn in di veld bringa. Sei nohma soll Emmanuel sei.” Sell maynd, “Gott is bei uns.”
“Deah vo kumd funn ovva-heah is ivvah alles. Deah vo kumd funn di eaht is funn di eaht, un shvetzt funn di eaht. Deah vo kumd fumm Himmel is ivvah alles.
Miah vissa dess, vann unsah eahtlich haus vass miah drinn layva nunnah grissa vatt, dann henn miah en gebei funn Gott, en haus es nett gmacht is mitt hend un vo ayvich is im Himmel.
Un miah bekenna dess; grohs is dee voahheit es Gott bekand gmacht hott zu uns: Gott hott sich gvissa im flaysh, voah gerecht kaysa im Geisht, voah ksenna bei engel, voah gebreddicht unnich di Heida, voah droh geglawbt in di veld, un voah nuff gnumma in di hallichkeit.