Fa da Hah selvaht zayld runnah kumma fumm Himmel mitt en laudah grish, mitt di shtimm fumm haychshta engel, un mitt em blohs-hann funn Gott. Un di dohda in Christus zayla seahsht uf shtay.
No habb ich en shtimm fumm Himmel keaht sawwa zu miah, “Shreib, ‘Ksaykend sinn di dohda, dee vo shtauva im Hah funn nau on.’” “Yau,” sawkt da Geisht, “Si zayla roowa funn iahra eahvet, un iahra verka kumma eena nohch.”