Un vo di sunn unnah ganga voah un's voah dunkel, uf ay moll is en shmohkichah feiyah-kessel un en feiyah-flamm bei kumma un is zvishich di shtikkah flaysh ganga.
Da Elia hott no ksawt zumm hauptmann, “Vann ich en mann funn Gott binn, dann soll feiyah fumm himmel runnah kumma un dich un dei mennah ufbrenna!” No is feiyah fumm himmel kfalla un hott da hauptmann un sei mennah ufgebrend.
Diveil es si am mitt-nannah lawfa un am shvetza voahra—uf aymol is en feiyahrichah vauwa un feiyahrichi geil bei kumma un henn si funn-nannah gedu. Un da Elia is nuff in da himmel ganga in en vind-veahvel.
Datt hott da engel funn Gott sich gvissa zu eem in en flamm funn feiyah imma hekka-putsha. Da Mosi hott gegukt, un da hekka-putsha voah am brenna mitt feiyah, avvah eah is nett ufgebrend.
No is da Hah fannich em Mosi fabei ganga un hott naus groofa, “Da Hah, da Hah Gott, es bamhatzich, gnaydich un geduldich is, mitt grohsi gnawt un shtandhaftichkeit.
So hott eah ksawt zu miah, “Dess is em Hah sei vatt zumm Serubabel: ‘Nett deich macht adda deich graft, avvah deich mei Geisht,’ sawkt da Awlmechtich Hah.