غزل غزلها 1:15 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁵ تو چه زیبایی، ای محبوبهٔ من! چشمانت به زیبایی و لطافت کبوتران است.

هزارۀ نو

¹⁵ تو چه زیبایی، ای نازنین من، وه، که چه زیبایی! چشمانت به کبوتران مانَد.

Persian Old Version

¹⁵ اینک تو زیباهستیای محبوبه من، اینک تو زیبا هستی وچشمانت مثل چشمان کبوتر است.

مژده برای عصر جدید

¹⁵ ای محبوبهٔ من، تو چقدر زیبا هستی. چشمان تو همانند چشمهای کبوتر است.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁵ ای محبوبۀ من، تو چقدر زیبا هستی؛ چشمان تو همانند کبوتر زیبا است.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁵ اینک تو زیبا هستی‌، ای محبوبه من، اینک تو زیبا هستی و چشمانت مثل چشمان کبوتر است.

غزل غزلها 1:15 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

غزل غزلها 1:16

ای محبوب من، تو چه جذاب و دوست داشتنی هستی! سبزه‌زارها بستر ما هستند

غزل غزلها 1:8

ای زیباترین زن دنیا، اگر نمی‌دانی، رد گله‌ها را بگیر و به سوی خیمه‌های چوپانان بیا و در آنجا بزغاله‌هایت را بچران.

غزل غزلها 1:9

ای محبوبهٔ من، تو همچون مادیان ارابهٔ فرعون، زیبا هستی.

غزل غزلها 2:10

محبوبم به من گفت: «ای محبوبهٔ من، ای زیبای من، برخیز و بیا.

غزل غزلها 2:13

درخت انجیر نوبر خود را داده و هوا از رایحهٔ تاکهای نوشکفته، عطرآگین گشته است. ای محبوبهٔ من، ای زیبای من، برخیز و بیا.»

غزل غزلها 4:1

تو چه زیبایی، ای محبوبهٔ من! چشمانت از پشت روبند به زیبایی و لطافت کبوتران است. گیسوان مواج تو مانند گلهٔ بزهاست که از کوه جلعاد سرازیر می‌شوند.

غزل غزلها 4:10

ای محبوبهٔ من و ای عروس من، چه گواراست عشق تو! عشق تو دلپذیرتر از شراب است و خوشبوتر از تمامی عطرها.

غزل غزلها 4:7

تو چه زیبایی، ای محبوبهٔ من! در تو هیچ نقصی نیست.

غزل غزلها 5:12

چشمانش به لطافت کبوترانی است که کنار نهرهای آب نشسته‌اند و گویی خود را در شیر شسته‌اند.

غزل غزلها 5:2

می‌خوابم، اما دلم آرام ندارد. صدای محبوبم را می‌شنوم که بر در کوبیده، می‌گوید: «باز کن ای محبوبهٔ من و ای دلدار من، ای کبوتر من که در تو عیبی نیست. سرم از ژالهٔ شبانگاهی خیس شده و شبنم بر موهایم نشسته است.»

غزل غزلها 6:10

«این کیست که مثل سپیدهٔ صبح می‌درخشد و چون ماه زیبا و مثل آفتاب پاک و مانند ستارگان پرشکوه است؟»

غزل غزلها 6:4

ای محبوبهٔ من، تو همچون سرزمین تِرصه دلربا هستی. تو مانند اورشلیم، زیبا، و همچون لشکری آراسته برای جنگ، پرشکوه هستی.

غزل غزلها 7:6

تو چه زیبایی، ای محبوبهٔ من؛ تو چه شیرین و چه دلپسندی!

غزل غزلها 7:7

مانند درخت نخل، بلند قامتی و سینه‌هایت همچون خوشه‌های خرماست.

مَلاکی 2:14

می‌گویید: «چرا نمی‌پذیرد؟» دلیلش این است که تو به همسرت که در جوانی با وی پیوند وفاداری بسته بودی، خیانت کرده‌ای و خداوند که شاهد این پیوند بوده، خیانت تو را دیده است.