مزامیر 91:2 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

² او به خداوند می‌گوید: «تو پناهگاه و خدای من هستی. من بر تو توکل دارم.»

هزارۀ نو

² دربارۀ خداوند می‌گویم: «اوست پناه من و دژ من، خدای من که بر او توکل دارم.»

Persian Old Version

² درباره خداوند میگویم که او ملجاو قلعه من است و خدای من که بر او توکل دارم.

مژده برای عصر جدید

² به خداوند می‌گوید: «تو پناهگاه و نگه‌دار من هستی، خدای من که بر تو توکّل دارم.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

² به خداوند می‌گوید: «تو پناهگاه و قلعهٔ من هستی، خدای من که بر تو توکّل دارم.»

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

² درباره خداوند می‌گویم که او پناهگاه و قلعه من است و خدای من که بر او توکّل دارم.

مزامیر 91:2 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 17:7

من عهد خود را تا ابد با تو و بعد از تو با فرزندانت، نسل اندر نسل برقرار می‌کنم. من خدای تو هستم و خدای فرزندانت نیز خواهم بود.

مزامیر 14:6

بله، وقتی بدکاران امید آدم بیچاره را نقش بر آب می‌کنند، خداوند او را در پناه خود می‌گیرد.

مزامیر 142:5

ای خداوند، نزد تو فریاد برمی‌آورم، و می‌گویم، «تویی پناهگاه من. در زندگی، تنها تو را آرزو دارم.

مزامیر 142:6

فریادم را بشنو، زیرا بسیار درمانده هستم. مرا از دست دشمنانم برهان، زیرا آنها بسیار قویتر از من هستند.

مزامیر 18:2

خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند.

مزامیر 18:3

او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی!

مزامیر 25:2

خدایا، من بر تو توکل دارم، پس نگذار شرمنده شوم و دشمنانم با دیدن بدبختی من شادی کنند.

مزامیر 31:15

زندگی من در دست تو است؛ مرا از دست دشمنان و آزاردهندگانم برهان.

مزامیر 43:4

آنگاه به مذبح تو خواهم رفت، ای خدایی که شادی و خوشی من هستی، و در آنجا با نغمهٔ بربط و سرود تو را ستایش خواهم کرد.

مزامیر 46:1

خدا پناهگاه و قوت ماست! او مددکاری است که در سختیها فوراً به کمک ما می‌شتابد.

مزامیر 46:2

بنابراین، ما نخواهیم ترسید اگرچه زمین از جای بجنبد و کوهها به قعر دریا فرو ریزند،

مزامیر 48:14

«این خدا، خدای ماست و تا به هنگام مرگ او ما را هدایت خواهد کرد.»

مزامیر 61:5

خدایا، تو قولهایی را که داده‌ام، شنیده‌ای، و برکاتی را نصیبم ساخته‌ای که به کسانی که نام تو را گرامی می‌دارند، می‌بخشی.

مزامیر 71:3

به دعای من گوش ده و نجاتم ببخش. برای من پناهگاهی مطمئن باش تا همه وقت به تو پناه آورم. ای صخره و قلعه من، فرمان نجات مرا صادر کن!

مزامیر 91:9

هیچ بدی دامنگیر تو نخواهد شد و بلایی بر خانهٔ تو سایه نخواهد افکند، زیرا تو به خداوند پناه برده‌ای و زیر سایهٔ خدای قادر متعال به سر می‌بری.

امثال 18:10

اسم خداوند قلعه‌ای است محکم که شخص درستکار به آن پناه می‌برد و در امان می‌ماند.

اِشعیا 12:2

براستی خدا نجا‌ت‌دهندۀ من است؛ بر او توکل خواهم کرد و نخواهم ترسید. خداوند یهوه قوت و سرود من است؛ او نجات من است.»

اِرمیا 31:1

خداوند می‌فرماید: «روزی فرا خواهد رسید که تمام قبیله‌های اسرائیل با تمام وجود مرا خدای خود خواهند دانست و من نیز آنها را به عنوان قوم خود خواهم پذیرفت!

لوقا 20:38

بدین‌سان، خدا، خدای زندگان است و نه مردگان، زیرا در نظر خدا، همه زنده هستند!»

عبرانیان 11:16

اما ایشان مایل به بازگشت به عقب نبودند، و به امور این دنیا دلبستگی نداشتند، بلکه علاقه و توجهشان به وطن آسمانی بود. بنابراین خدا شرمنده نیست که خدای ایشان نامیده شود، زیرا شهری در آسمان برای ایشان تدارک دیده است.