مزامیر 25:2 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

² خدایا، من بر تو توکل دارم، پس نگذار شرمنده شوم و دشمنانم با دیدن بدبختی من شادی کنند.

هزارۀ نو

² ای خدای من، بر تو توکل می‌دارم؛ مگذار سرافکنده شوم، و دشمنانم بر من فخر کنند.

Persian Old Version

² پس مگذار که خجل بشوم و دشمنانم بر من فخر نمایند.

مژده برای عصر جدید

² ای خدای من، به تو توکّل دارم. نگذار که شرمنده شوم و دشمنانم خوشحال گردند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

² ای خدای من، به تو توکّل دارم. نگذار که شرمنده شوم و دشمنانم خوشحال گردند.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

² پس مگذار که خجل بشوم و دشمنانم بر من فخر نمایند.

مزامیر 25:2 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲تواریخ 13:18

به این ترتیب، یهودا با اتکاء و اعتماد بر خداوند، خدای اجداد خود، اسرائیل را شکست داد.

مزامیر 13:5

من به محبت تو اعتماد دارم و دلم از نجات تو شاد می‌شود.

مزامیر 142:6

فریادم را بشنو، زیرا بسیار درمانده هستم. مرا از دست دشمنانم برهان، زیرا آنها بسیار قویتر از من هستند.

مزامیر 18:2

خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند.

مزامیر 22:1

ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟

مزامیر 22:5

نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند.

مزامیر 22:8

«آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟»

مزامیر 31:1

ای خداوند، به تو پناه آورده‌ام، نگذار هرگز سرافکنده شوم. تو عادلی، پس مرا نجات ده.

مزامیر 31:15

زندگی من در دست تو است؛ مرا از دست دشمنان و آزاردهندگانم برهان.

مزامیر 31:2

به دعای من گوش ده و هر چه زودتر مرا نجات ببخش. پناهگاهی مطمئن و خانه‌ای حصاردار برای من باش و مرا برهان.

مزامیر 34:8

بچشید و ببینید که خداوند نیکوست! خوشا به حال کسانی که به او پناه می‌برند!

مزامیر 37:40

خداوند به کمک آنها خواهد شتافت و آنها را از چنگ شریران خواهد رهانید، زیرا به او پناه می‌برند.

مزامیر 41:11

یقین دارم که از من راضی هستی و نخواهی گذاشت دشمنانم بر من پیروز شوند.

مزامیر 56:1

ای خدا، بر من رحم فرما، زیرا مورد هجوم دشمنان قرار گرفته‌ام و مخالفانم هر روز عرصه را بر من تنگ‌تر می‌کنند.

مزامیر 7:1

ای خداوند، خدای من، به تو پناه می‌آورم؛ مرا از دست تعقیب‌کنندگانم نجات ده،

مزامیر 71:1

ای خداوند، به تو پناه آورده‌ام، نگذار هرگز سرافکنده شوم.

مزامیر 91:2

او به خداوند می‌گوید: «تو پناهگاه و خدای من هستی. من بر تو توکل دارم.»

مزامیر 94:3

گناهکاران تا به کی پیروز و سرافراز خواهند بود؟

اِشعیا 26:3

ای خداوند، کسانی را که به تو توکل دارند و در عزم خود راسخند در آرامش کامل نگاه خواهی داشت.

اِشعیا 28:16

پس خداوند یهوه چنین می‌فرماید: «اینک من سنگ بنیادی در صهیون می‌نهم، سنگ گرانبها و آزموده شده. این یک سنگ زاویۀ مطمئنی است که می‌شود بر آن بنا کرد. هر که توکل کند ترسان و لرزان نخواهد شد.

اِشعیا 37:10

«آن خدایی که بر او تکیه می‌کنی تو را فریب ندهد. وقتی می‌گوید که پادشاه آشور اورشلیم را فتح نخواهد کرد، سخنش را باور نکن.

اِشعیا 37:20

ای یهوه خدای ما، التماس می‌کنیم که ما را از چنگ پادشاه آشور نجات دهی تا تمام قومهای جهان بدانند که تنها تو خدا هستی.»

اِشعیا 37:35

زیرا من به خاطر خود و به خاطر بنده‌ام داوود از این شهر دفاع خواهم کرد و آن را نجات خواهم داد.»

اِشعیا 41:16

آنها را به هوا خواهی افشاند و باد همه را خواهد برد و گردباد آنها را پراکنده خواهد ساخت. آنگاه من که خداوند، خدای مقدّس اسرائیل هستم مایهٔ شادمانی تو خواهم بود و تو به من افتخار خواهی کرد.

اِشعیا 49:23

پادشاهان و ملکه‌ها مانند دایه از تو مراقبت خواهند کرد و در برابرت زانو زده، خاک پایت را خواهند لیسید. آنگاه خواهی دانست که من خداوند هستم و کسانی را که چشم امیدشان به من باشد، نومید نخواهم کرد.»

اِرمیا 17:18

تمام کسانی را که مرا آزار می‌دهند، به رسوایی و هراس گرفتار بساز، ولی مرا از هر بلایی محفوظ بدار. آری، بر ایشان دو چندان بلا بفرست و نابودشان کن!

رومیان 10:11

کتب مقدّس نیز می‌فرماید: «هر که به او توکل کند، هرگز سرافکنده نخواهد شد.»

رومیان 5:5

و این امید ما را مایوس نمی‌کند، زیرا او روح‌القدس را به ما بخشیده تا دلهای ما را از محبتش لبریز سازد.

۱پطرس 2:6

در کتب مقدّس آمده است که: «من در اورشلیم سنگی می‌گذارم، سنگ زاویۀ برگزیده و گرانبها، و هر که به او توکل کند، سرافکنده نخواهد شد.»