مزامیر 121:1 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹ چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم.

هزارۀ نو

¹ چشمان خود را به سوی کوهها برمی‌افرازم؛ یاریِ من از کجا می‌رسد؟

Persian Old Version

¹ چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من میآید. [*ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا میآید؟» ]

مژده برای عصر جدید

¹ با چشمان خود به سوی کوهها نگاه می‌کنم! از کجا برای من کمک خواهد رسید؟

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ با چشمان خود به‌سوی کو‌ه‌ها نگاه می‌کنم؛ از کجا برای من کمک خواهد رسید؟

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ چشمان خود را به سوی کوه‌ها برمی افرازم؛ یاری من از کجا می‌آید؟

مزامیر 121:1 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 120:1

وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید.

مزامیر 123:1

به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

مزامیر 2:6

خداوند می‌فرماید: «من پادشاه خود را در اورشلیم، بر کوه مقدّس خود، بر تخت سلطنت نشانده‌ام!»

مزامیر 78:68

اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید.

مزامیر 87:1

اورشلیم بر کوههای مقدّس بنا شده است.

اِشعیا 2:3

آنان خواهند گفت: «بیایید به کوه خداوند که خانهٔ خدای یعقوب بر آن قرار دارد برویم تا او قوانین خود را به ما یاد دهد و ما آنها را اطاعت کنیم.» زیرا خداوند احکام خود را از صهیون و کلامش را از اورشلیم صادر می‌کند.

اِرمیا 3:23

ما از بت‌پرستی بر بالای تپه‌ها و عیاشی بر روی کوهها خسته شده‌ایم؛ این کارها بیهوده است؛ بنی‌اسرائیل تنها در پناه خداوند، خدای ما می‌تواند نجات یابد.