مزامیر 102:4 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁴ دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

هزارۀ نو

⁴ دلم همچون علف بریده شده و خشک گردیده است؛ خوردن نان خود را از یاد می‌برم!

Persian Old Version

⁴ دل من مثل گیاه زده شده و خشک گردیده است زیراخوردن غذای خود را فراموش میکنم.

مژده برای عصر جدید

⁴ دل من شکسته و مثل کاه خشک و پژمرده شده است. اشتها و میل به غذا ندارم.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁴ دل من شکسته و مثل علف خشک و پژمرده شده است. آن‌قدر ضعیف شده‌ام که میل به غذا خوردن ندارم.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁴ دل من مثل گیاه زده شده و خشک گردیده است، زیرا خوردن غذای خود را فراموش می‌کنم.

مزامیر 102:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲سموئیل 12:17

درباریان از او خواهش کردند از زمین بلند شود و با آنها غذا بخورد، اما قبول نکرد،

عِزرا 10:6

سپس عِزرا از برابر خانهٔ خدا برخاست و به اتاق یهوحانان (پسر الیاشیب) رفت و شب در آنجا ماند، ولی نه نان خورد و نه آب نوشید، چون به سبب گناه قوم ماتم گرفته بود.

ایّوب 10:1

از زندگی بیزارم. پس بگذارید زبان به شکایت گشوده، از تلخی جانم سخن بگویم.

ایّوب 30:30

پوست بدنم سیاه شده، و کنده می‌شود. استخوانهایم از شدت تب می‌سوزد.

ایّوب 33:20

که او اشتهایش را از دست داده، حتی از لذیذترین خوراکها نیز بیزار می‌شود.

ایّوب 6:4

خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است.

مزامیر 102:11

عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

مزامیر 102:9

به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

مزامیر 37:2

آنها مانند علف بی‌دوام، به‌زودی پژمرده شده، از بین خواهند رفت.

مزامیر 42:6

در این دیار غربت دلم گرفته است، اما از این سرزمین اردن و کوههای حرمون و مصغر، تو را به یاد می‌آورم.

مزامیر 69:20

طعنه و سرزنش مردم دل مرا شکسته است و سخت بیمار شده‌ام. منتظر بودم کسی با من همدردی کند، ولی شخص دلسوزی یافت نشد. به جستجوی افرادی پرداختم که مرا دلداری دهند، اما کسی را نیافتم.

مزامیر 77:3

خدا را به یاد می‌آورم و از حسرت می‌نالم. به فکر فرو می‌روم و پریشان می‌شوم.

اِشعیا 40:7

وقتی خدا می‌دمد علف خشک می‌شود و گل پژمرده. بله، انسان مانند علف از بین می‌رود.

سوگنامه 3:13

و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

سوگنامه 3:20

بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

اعمال رسولان 9:9

او در آنجا سه روز نابینا بود و در این مدت نه چیزی خورد و نه چیزی نوشید.