مَتّی 22:10 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁰ «پس ایشان رفته، هر که را یافتند، خوب و بد، با خود آوردند، به طوری که تالار عروسی از مهمانان پر شد.

هزارۀ نو

¹⁰ غلامان به کوچه‌ها رفتند و هر که را یافتند، چه نیک و چه بد، با خود آوردند و تالار عروسی از میهمانان پر شد.

Persian Old Version

¹⁰ پس آن غلامان بهسر راهها رفته، نیک و بد هرکه را یافتند جمع کردند، چنانکه خانه عروسی ازمجلسیان مملو گشت.

مژده برای عصر جدید

¹⁰ آنان رفته و هرکه را پیدا كردند -‌چه نیک و چه بد- با خود آوردند و به این ترتیب تالار از مهمانان پر شد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁰ آنان رفته هرکه را پیدا کردند، چه نیک و چه بد، با خود آوردند و به‌این‌ترتیب تالار عروسی از مهمانان پُر شد.

کتاب مقدس به زبان بندری

¹⁰ نوکَرُن به کَل و کوچه‌ئُو رفتِن و به هَرکَ که شُدی، چه خُب و چه بد، با خو شُوا و هِیش پُر اَ مهمون بو.

مَتّی 22:10 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مَتّی 13:38

مزرعه نیز این جهان است و بذرهای خوب مردمان ملکوت هستند، و علفهای هرز نیز پیروان آن شریر هستند.

مَتّی 22:9

حال، به کوچه و بازار بروید و هر که را دیدید به عروسی دعوت کنید.“

مَتّی 25:10

ولی وقتی آنان برای خرید روغن رفته بودند، داماد از راه رسید و کسانی که آماده بودند، با او به جشن عروسی داخل شدند و در بسته شد.

مَتّی 9:15

عیسی در پاسخ فرمود: «آیا ممکن است میهمانان جشن عروسی تا زمانی که داماد با ایشان است، عزاداری کنند؟ اما روزی خواهد آمد که داماد از ایشان گرفته خواهد شد، و در آن زمان، روزه خواهند گرفت.

۲قرنتیان 12:21

بله، می‌ترسم وقتی این بار نیز نزد شما بیایم، باز خدا مرا به سبب شما شرمنده سازد. بیم دارم که باز ماتم بگیرم، چون بسیاری از شما که پیش از این گناه کرده‌اند، از ناپاکی، گناهان جنسی و فسق و فجوری که مرتکب شده‌اند، توبه نکرده‌اند.

۱یوحنا 2:19

این افراد بین ما بودند، اما در واقع از ما نبودند، چه در غیر این صورت نزد ما می‌ماندند. وقتی از ما جدا شدند، معلوم شد که اصلاً از ما نبودند.

مکاشفه 5:9

ایشان برای او سرود جدیدی می‌خواندند و می‌گفتند: «تو لیاقت داری که طومار را بگیری و مهرش را باز کرده، آن را بخوانی، زیرا جانت را قربانی کردی و مردم را از هر نژاد و زبان و قوم و قبیله برای خدا خریدی،

مکاشفه 7:9

پس از آن، دیدم که گروه بزرگی از تمام قومها، قبیله‌ها، نژادها و زبانها، در پیشگاه تخت و در برابر برّه ایستاده‌اند. تعداد ایشان چنان زیاد بود که امکان شمارش وجود نداشت. ایشان لباسی سفید بر تن داشتند و در دستشان شاخه‌های نخل دیده می‌شد.