داوران 7:25 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁵ آنها غراب و ذئب دو سردار مدیانی را گرفتند و غراب را بر صخره‌ای که اکنون به نام او معروف است و ذئب را در چرخشتی که به اسم او نامیده می‌شود کشتند. سپس به تعقیب مدیانی‌ها ادامه داده، سرهای غراب و ذئب را به آن طرف اردن نزد جدعون آوردند.

هزارۀ نو

²⁵ آنان همچنین عُرِب و ذِئِب، دو حاکم مِدیان را گرفته، عُرِب را بر صخرۀ عُرِب، و ذِئِب را در چَرخُشتِ ذِئِب به قتل رساندند، و به تعقیب مِدیان پرداختند. و سرهای عُرِب و ذِئِب را از آن سوی اردن نزد جِدعون آوردند.

Persian Old Version

²⁵ و غراب و ذئب، دو سردار مدیان را گرفته، غراب را بر صخره غراب و ذئب را در چرخشت ذئب کشتند، ومدیان را تعاقب نمودند، و سرهای غراب و ذئب را به آن طرف اردن، نزد جدعون آوردند.

مژده برای عصر جدید

²⁵ آنها دو سردار مدیانی، یعنی غُراب و ذئب را دستگیر کردند. غراب را در نزد صخرهٔ غراب کشتند و ذئب را در چرخشت شراب سازی‌اش به قتل رساندند. بعد از آن که مدیانیان را فراری دادند سرهای غراب و ذئب را به آن طرف اُردن نزد جدعون بردند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²⁵ آن‌ها دو سردار مِدیانی، یعنی غُراب و ذِئِب، را دستگیر کردند. عُرِب را در نزد صخرۀ عُرِب کشتند و ذِئِب را در چرخُشت شراب سازی‌ ذِئِب به قتل رساندند. بعد از آنکه مِدیانیان را فراری دادند سرهای عُرِب و ذِئِب را به شرق رود اُردن نزد جِدعون آوردند.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁵ و عُرِب و ذِئِب دو سردار مِدیان را گرفته، عُرِب را بر صخره عُرِب و ذِئِب را در چَرخُشت ذِئِب کشتند. و مديان را تعقیب نمودند و سرهای عُرِب و ذِئِب را به آن طرف اردن، نزد جِدعون آوردند.

داوران 7:25 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 83:10

همان‌گونه که مخالفان ما را در «عین دور» از بین بردی و جنازه‌هایشان در روی زمین ماند و کود زمین شد، این دشمنان متحد را نیز نابود کن.

اِشعیا 10:26

خداوند لشکرهای آسمان ایشان را مجازات خواهد کرد همان‌گونه که مدیانی‌ها را در کنار صخرهٔ غراب، و مصری‌ها را در دریا هلاک کرد.

اِشعیا 9:4

زیرا تو یوغی را که بر گردن آنها بود شکستی و ایشان را از دست قوم تجاوزگر رهانیدی، همچنانکه در گذشته مدیانی‌ها را شکست داده، قومت را آزاد ساختی.

حَبَقوق 3:7

مردمان کوشان و مدیان را می‌بینم که دچار ترس و اضطراب شده‌اند.

یوشع 7:26

و روی جنازهٔ سوختهٔ عخان، تودهٔ بزرگی از سنگ بر پا کردند. آن تودهٔ سنگ هنوز باقیست و آن مکان تا به امروز به «وادی عَخور» معروف است. بدین ترتیب خشم خداوند فرو نشست.