اِشعیا 49:14 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁴ با وجود این، ساکنان اورشلیم می‌گویند: «خداوند ما را ترک گفته و فراموش کرده است.»

هزارۀ نو

¹⁴ اما صَهیون گفته است: «خداوند مرا ترک کرده، و خداوندگار مرا از یاد برده است.»

Persian Old Version

¹⁴ اما صهیون میگوید: «یهوه مرا ترک نموده و خداوند مرا فراموش کرده است.»

مژده برای عصر جدید

¹⁴ امّا مردم اورشلیم گفتند: «خداوند ما را ترک و فراموش کرده است.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁴ امّا مردم اورشلیم گفتند: «خداوند ما را ترک کرده است! او ما را فراموش کرده است.»

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁴ اما صَهیون می‌گوید: «یهوه مرا ترک نموده و خداوند مرا فراموش کرده است.»

اِشعیا 49:14 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 13:1

ای خداوند، تا به کی مرا فراموش می‌کنی؟ تا به کی روی خود را از من برمی‌گردانی؟

مزامیر 22:1

ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟

مزامیر 31:22

من ترسیده بودم و فکر می‌کردم که دیگر از نظر خداوند افتاده‌ام؛ اما وقتی نزد او فریاد برآوردم، او دعای مرا شنید و مرا اجابت فرمود.

اِشعیا 40:27

پس، ای اسرائیل، چرا می‌گویی خداوند رنجهای مرا نمی‌بیند و با من به انصاف رفتار نمی‌کند؟

اِشعیا 49:13

ای آسمانها، آواز شادی سر دهید! ای زمین، شادمان باش! و ای کوهها با شادی سرود بخوانید، زیرا خداوند بر قوم رنجدیدهٔ خود ترحم کرده، ایشان را تسلی می‌دهد.

اِشعیا 49:15

خداوند چنین پاسخ می‌دهد: «آیا یک مادر جگر گوشهٔ خود را فراموش می‌کند؟ یا بر پسر خود رحم نمی‌کند؟ حتی اگر مادری طفلش را فراموش کند، من شما را فراموش نخواهم کرد!

اِشعیا 54:6

ای اسرائیل، تو مانند زن جوان رنجدیده‌ای هستی که شوهرش او را ترک گفته باشد. اما خداوند تو را دوباره نزد خود می‌خواند و می‌گوید:

اِرمیا 23:39

آنگاه شما را مانند بار از دوش خود افکنده، شما را با شهری که به شما و به پدرانتان داده بودم، از حضور خود دور خواهم انداخت،

اِرمیا 31:3

از همان گذشته‌های دور، به ایشان گفتم: ”ای قوم من، شما را همیشه دوست داشته‌ام؛ با مهر و محبت عمیقی شما را به سوی خود کشیده‌ام.

سوگنامه 5:20

مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

حزقیال 33:10

«ای پسر انسان به قوم اسرائیل بگو: شما می‌گویید: ”گناهان ما برای ما یک بار سنگین است. به سبب گناه، ضعیف و ناتوان شده‌ایم، پس چطور می‌توانیم زنده بمانیم؟“