اِشعیا 40:7 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁷ وقتی خدا می‌دمد علف خشک می‌شود و گل پژمرده. بله، انسان مانند علف از بین می‌رود.

هزارۀ نو

⁷ علف می‌خشکد و گل می‌پژمُرَد، زیرا که دَم خداوند بر آن دمیده می‌شود. براستی که مردمان علفند!

Persian Old Version

⁷ گیاه خشک و گلش پژمرده میشود زیرا نفخه خداوند بر آن دمیده میشود. البته مردمان گیاه هستند.

مژده برای عصر جدید

⁷ وقتی به ارادهٔ خداوند باد بر آنها می‌وزد، علفها پژمرده و گُلها خشک می‌شوند. انسان مثل گیاه زودگذر است

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁷ وقتی به ارادۀ خداوند باد بر آن‌ها بوزد، علف‌ها پژمرده و گُل‌ها خشک می‌شوند. انسان مثل گیاه زودگذر است.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁷ گیاه خشک و گلش پژمرده می‌شود، زیرا نفس خداوند بر آن دمیده می‌شود. به یقین مردمان گیاه هستند.

اِشعیا 40:7 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 14:2

مثل گل، لحظه‌ای می‌شکفد و زود پژمرده می‌شود و همچون سایهٔ ابری که در حرکت است به سرعت ناپدید می‌گردد.

ایّوب 4:9

دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند.

ایّوب 41:21

نفس او هیزم را به آتش می‌کشد؛ شعله‌های سوزان از دهانش می‌جهد.

مزامیر 102:4

دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

مزامیر 103:15

عمر انسان مانند علف و همچون گل صحرا می‌باشد،

مزامیر 103:16

که روزی باد بر آن می‌وزد و از بین می‌رود و دیگر در آن مکانی که بوده، هرگز دیده نمی‌شود.

مزامیر 90:5

تو انسان را چون سیلاب از جای بر می‌کنی و می‌بری. زندگی او خوابی بیش نیست. او مانند گیاهی است که صبح می‌روید و می‌شکفد ولی عصر پژمرده و خشک می‌شود.

اِشعیا 11:4

بلکه از حق فقرا و مظلومان دفاع خواهد کرد. جهان را به عصای دهانش خواهد زد و بدکاران را به نَفَس لبهایش هلاک خواهد کرد.

اِشعیا 37:27

از این جهت بود که اهالی آن شهرها در برابر تو هیچ قدرتی نداشتند. آنها مانند علف صحرا و گیاه نورسته‌ای بودند که در زیر آفتاب سوزان خشک شده، پیش از رسیدن پژمرده گردیدند.

اِشعیا 40:24

هنوز ریشه نزده خدا بر آنها می‌دمد، و آنها پژمرده شده، مثل کاه پراکنده می‌گردند.

اِشعیا 51:12

خداوند می‌فرماید: «من هستم که به شما تسلی می‌دهم و شما را شاد می‌سازم؛ پس چرا از انسان فانی می‌ترسید انسانی که مانند گیاه، خشک شده، از بین می‌رود؟

حَجَّی 1:9

«انتظار محصول فراوانی داشتید، اما خیلی کم به دست آوردید؛ و وقتی همان مقدار کم را هم به منزل آوردید، آن را از بین بردم. می‌دانید چرا؟ خداوند لشکرهای آسمان می‌فرماید: چون خانهٔ من خراب مانده و شما فقط به فکر خانه‌های خود هستید.

یعقوب 1:10

حال آنکه ثروتمندان باید به حقارت و خواری خود افتخار کنند، چرا که همچون گُلی صحرایی از میان خواهند رفت.

یعقوب 1:11

زیرا آفتاب با گرمای سوزانش برمی‌آید و آن گیاه را می‌خشکاند. شکوفۀ آن نیز می‌افتد و زیبایی‌اش از بین می‌رود. به همین‌سان، ثروتمندان نیز در همان حال که سرگرم تجارت هستند، محو و نابود خواهند شد.