عبرانیان 3:11 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹¹ پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.»

هزارۀ نو

¹¹ پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.»

Persian Old Version

¹¹ تا درخشم خود قسم خوردم که به آرامی من داخل نخواهند شد.»

مژده برای عصر جدید

¹¹ و در خشم خود سوگند یاد كردم كه آنها به آرامی من نخواهند رسید.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹¹ و در خشم خود سوگند یاد کردم که آن‌ها به آسایشی که من می‌بخشم نخواهند رسید.»

کتاب مقدس به زبان بندری

¹¹ پَ توو خشم خو کَسَم اُمخوا که اُشُ به جای آسایش مِه داخل نابِن.»

عبرانیان 3:11 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 106:26

از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند،

مزامیر 95:11

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»

اعداد 14:25

پس حال که عمالیقی‌ها و کنعانی‌ها ساکن این دره‌ها هستند، فردا از سمت دریای سرخ به بیابان کوچ کنید.»

اعداد 14:35

شما ای قوم شرور که بر ضد من جمع شده‌اید در این بیابان خواهید مرد. من که خداوند هستم این را گفته‌ام.»

تثنیه 2:14

سی و هشت سال پیش، ما قادش را ترک گفته بودیم. همان‌طور که خداوند فرموده بود، در این مدت تمام جنگجویان ما از بین رفتند.

عبرانیان 4:3

فقط ما که ایمان داریم، می‌توانیم وارد آن آسایش شویم، همان‌گونه که خدا فرموده است: «پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.» با این حال، کارهای او از زمان آفرینش جهان، پایان یافته بود.

عبرانیان 4:5

اما باز در آیات بالا می‌فرماید: «به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.»

عبرانیان 4:9

پس برای قوم خدا آسایشِ روز شبّات باقی می‌مانَد. از این امر پی می‌بریم که فرصتی برای استراحت و آرامش کامل، در محلی انتظار قوم خدا یعنی ما را می‌کشد.