خروج 2:21 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²¹ موسی دعوت او را قبول کرد و از آن پس در خانهٔ آنها ماند. یَترون هم دختر خود صفوره را به عقد موسی درآورد.

هزارۀ نو

²¹ موسی راضی شد و نزد آن مرد ماند، و او دخترش صِفّورَه را به موسی داد.

Persian Old Version

²¹ و موسی راضی شد که با آن مرد ساکن شود، و او دختر خود، صفوره را به موسی داد.

مژده برای عصر جدید

²¹ موسی موافقت کرد که در آنجا زندگی کند و یترون دختر خود صفوره را هم به عقد او درآورد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²¹ موسی موافقت کرد که در آنجا زندگی کند و یترون دختر خود صفوره را به همسری او درآورد.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²¹ و موسی راضی شد که با آن مرد ساکن شود، و او دختر خود صفوره را به موسی داد.

خروج 2:21 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

خروج 2:10

وقتی کودک بزرگتر شد، مادرش او را پیش دختر فرعون برد. دختر فرعون کودک را به فرزندی قبول کرد و او را موسی یعنی «از آب گرفته شده» نامید.

خروج 2:20

پدرشان پرسید: «آن مرد حالا کجاست؟ چرا او را با خود نیاوردید؟ بروید و او را دعوت کنید تا با ما غذا بخورد.»

خروج 3:1

روزی هنگامی که موسی مشغول چرانیدن گلهٔ پدرزن خود یَترون، کاهن مدیان بود، گله را به آن سوی بیابان، به طرف کوه حوریب، معروف به کوه خدا راند.

خروج 4:18

موسی نزد پدرزن خود یترون بازگشت و به او گفت: «اجازه بده تا به نزد بستگانم در مصر برگردم و ببینم آنها زنده‌اند یا نه.» یترون گفت: «برو به سلامت.»

اعداد 10:29

روزی موسی به برادر زنش حوباب پسر رعوئیل مدیانی گفت: «ما عازم سرزمینی هستیم که خداوند وعدهٔ آن را به ما داده است. تو هم همراه ما بیا و ما در حق تو نیکی خواهیم کرد، زیرا خداوند وعده‌های عالی به قوم اسرائیل داده است.»

اعداد 12:1

روزی مریم و هارون موسی را به علّت اینکه زن او حبشی بود، سرزنش کردند.

اعمال رسولان 7:29

«وقتی موسی این را شنید، ترسید و به سرزمین مِدیان گریخت و در آنجا همسری اختیار کرد و صاحب دو پسر شد.

۱تیموتائوس 6:6

اما دینداری به‌همراه قانع بودن، ثروت عظیمی است.

عبرانیان 11:25

او ترجیح داد همراه با قوم خدا متحمل ظلم و ستم شود، تا اینکه از لذت‌های زودگذر گناه بهره‌مند گردد.

عبرانیان 13:5

از پول دوستی بپرهیزید و به آنچه دارید قانع باشید، زیرا خدا فرموده است: «شما را هرگز تنها نخواهم گذاشت و ترک نخواهم کرد.»

یعقوب 1:10

حال آنکه ثروتمندان باید به حقارت و خواری خود افتخار کنند، چرا که همچون گُلی صحرایی از میان خواهند رفت.