خروج 14:24 - کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁴ در سپیده دم، خداوند از میان ابر و آتش بر لشکر مصر نظر انداخت و آنها را آشفته کرد.

هزارۀ نو

²⁴ و اما در آخرین پاس شب، خداوند از ستون آتش و ابر بر اردوی مصر نظر افکند و آن را آشفته کرد.

Persian Old Version

²⁴ ودر پاس سحری واقع شد که خداوند بر اردوی مصریان از ستون آتش و ابر نظر انداخت، واردوی مصریان را آشفته کرد.

مژده برای عصر جدید

²⁴ در وقت سحر خداوند از میان ستون آتش و ابر بر مصریان نگاه کرد و آنها را وحشت‌زده نمود.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²⁴ در وقت سحر خداوند از میان ستون آتش و ابر بر مصریان نگاه کرد و آن‌ها را به وحشت‌ انداخت.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁴ و در پاس زمان سحر واقع شد که خداوند بر اردوی مصريان از ستون آتش و ابر نظر انداخت و اردوی مصريان را آشفته کرد.

خروج 14:24 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 22:13

ولی تو می‌گویی: «خدا چگونه می‌تواند از پس ابرهای تیره، اعمال مرا مشاهده و داوری کند؟

ایّوب 34:20

خدا می‌تواند نیمه‌شب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد.

ایّوب 34:29

وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمی‌تواند.

ایّوب 40:12

با یک نگاه، متکبران را ذلیل کن و بدکاران را در جایی که ایستاده‌اند پایمال نما.

مزامیر 104:32

خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

مزامیر 48:5

اما وقتی آن را دیدند، شگفت‌زده شده، گریختند.

مزامیر 78:14

بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش!

مزامیر 90:4

هزار سال در نظر تو چون یک روز، بلکه چون یک ساعت است.

خروج 13:21

در این سفر، خداوند ایشان را در روز به‌وسیلهٔ ستونی از ابر و در شب به‌وسیلۀ ستونی از آتش هدایت می‌کرد. از این جهت هم در روز می‌توانستند سفر کنند و هم در شب.

خروج 14:25

چرخهای همهٔ ارابه‌ها از جا کنده شدند چنانکه به سختی می‌توانستند حرکت کنند. مصری‌ها فریاد برآوردند: «بیایید فرار کنیم، چون خداوند برای اسرائیلی‌ها با ما می‌جنگد.»

عاموس نبی 9:4

حتی اگر به اسارت هم بروند، من آنها را در آنجا خواهم کشت. قصد من این است که این قوم مجازات شوند.»

۱سموئیل 11:11

فردای آن روز، صبح زود شائول با سپاه خود که به سه دسته تقسیم کرده بود بر عمونی‌ها حمله برد و تا ظهر به کشتار آنها پرداخت. بقیهٔ سپاه دشمن چنان متواری و پراکنده شدند که حتی دو نفرشان در یک جا نماندند.