رهبران، این افراد را تعیین کردند تا سنجهای مفرغین بنوازند: هیمان (پسر یوئیل)، آساف (پسر برکیا) و ایتان (پسر قوشیا) از طایفهٔ مراری. برای کمک به ایشان این افراد نیز تعیین شدند تا با نواختن عود ایشان را همراهی کنند: زکریا، بین، یعزیئیل، شمیراموت، یحیئیل، عونی، الیآب، بنایا و معسیا. برای نواختن بربط نیز اشخاص زیر انتخاب شدند: مَتّیتیا، الیفلیا، مقنیا، عزریا و همچنین عوبید ادوم و یعیئیل که هر دو از نگهبانان خیمه بودند.
دستهٔ سرایندگان به همراهی نوازندگان شیپور، سنج و سازهای دیگر، خداوند را حمد و سپاس میگفتند. سرودی که میخواندند این بود: «خداوند نیکوست و محبتش بیپایان!» در همان وقت، ناگهان ابری خانهٔ خداوند را پوشاند و حضور پرجلال خداوند آن مکان را فرا گرفت، به طوری که کاهنان نتوانستند به خدمت خود ادامه دهند.
کاهنان سر خدمت بودند و لاویان سرود شکرگزاری میخواندند و میگفتند: «محبت او بیپایان است.» آنها از آلات موسیقیای استفاده میکردند که داوود پادشاه ساخته بود و در زمان او برای ستایش خداوند به کار میرفت. سپس وقتی کاهنان شیپورها را نواختند، تمام جماعت بر پا ایستادند.