49 Иуда эстокиге нажядсь Иисусонди и мярьгсь: «Шумбрат, Тонафты!» И палазе Сонь.
кельгсазь мишендема-рамсема вастова шумбракснема-шнама валонь кочксемать, и мзярда ломаттне лемнесазь: "Тонафтыеньке!"
А тинь тяда мярьгонде лемнемс эсь прянтень тонафтыкс, сяс мес тонафтыенте фкя – Христоссь, а фкя-фкянди тинь сембе – браттада.
Эста Иуда, конац ёразе Сонь мимс, кизефнесы: «Тонафты, тя аф монан?» Иисус каршезонза мярьгсь: «Тон тянь азыть».
Иуда инголькиге ладязе мархтост, кода тейст содамс Иисусонь: «Кинь паласа, ся Сон, Сонь сявость».
И кармасть рахсемга мархтонза шумбракснема: «Ульхть шумбра, еврейхнень Оцязорсна!»
Тон васьфтемстон ашемайть пала; а сон самстонкиге афи лоткси палсемдост пильгонень.
Синь корхтасть: «Ульхть шумбра, еврейхнень Оцязорсна!» И эрьхнезь Сонь шама ланга.
Сяка пингть тонафнихне эняльдсть Иисусти: «Равви! Ярхцак».
Шумбракснеда сембе кемай ялгатнень мархта иняру паламаса.