18 Иисус мярьгсь кяжи ваймопожфти лисемс, и ся кадозе цёранять. И цёранясь эстокиге пчкясь.
Эста вятсть Иисусти сокор и аф корхтай аля, конань эсоль кяжи ваймопожф. Иисус пчкафтозе сонь, и ся кармась няема и корхтама.
Эста Иисус пшкядсь каршезонза: «Вай, ава! Тонь пяк оцю кемамаце; улеза тейть тонь мяльцень коряс». И эстокиге сонь стирец пчкясь.
Иисус мярьгсь: «Вай, тяниень пингонь аф кемай и кольф ломатть! Мзярс Мон карман улема тинь мархтонт? И мзярс карман кирдемонт тинь? Вятесть цёранять тяза Тейне».
Мзярда тонафнихне лядсть Иисусонь мархта ськамост, синь нажядсть Тейнза и кизефтезь: «Мес тейнек ашезь панев кяжи ваймопожфсь?»
Иисус шарфтсь, няезе сонь и мярьгсь: «Стирняй, тят пеле, кемамаце пчкафтонзе тонь». И авась эстокиге пчкясь.
Сон пчкафтсь лама ломань, конат сярядсть эрь кодама урмаса, и панць потмостост лама аф ару ваймопожфта. Аф ару ваймопожфнень кардазень корхтамда, сяс мес сят содазь, кие Сон.
Иисус вдь мярьгсь тейнза: «Листь тя ломанть эзда, аф ару ваймопожф!»
Ламотнень потмоста лисендсть кяжи ваймопожфневок, конат пешкодсть: «Тон Шкайть Цёрацат!» Но Сон карнезень синь корхтамда, сяс мес синь содазь: Сон – Христоссь.
Сон мярьгсь тяфта сяс, мес Иисус кошардозе аф ару ваймопожфть лисемс тя ломанть потмоста. Куватьс ни тя ломанць повф аф ару ваймопожфть кядс, и хуш ломанть сотнекшнезь цинзерса кяднек-пильгонек, ванфтозь, сон сяка сязендезень цинзерхнень. И кяжи ваймопожфсь сонь панцезе шава вастова.
Цёранять нинге Тейнза молембачк прафтозе кяжи ваймопожфсь и кармась калкфтомонза; Иисус кардазе аф ару ваймопожфть, пчкафтозе цёранять и максозе алянцты.
Тяфта сон тиендсь шиста шис. Павелонь састь кяженза, сон шарфтсь и мярьгсь аф ару ваймопожфти: «Иисус Христосонь лемса кошартте, листь эздонза!» Аф ару ваймопожфсь эзк кадозе стирть.