41 Сон сявозе стирнять кядьта и мярьгсь тейнза: «Талифа́ куми́!» Тя ётафтови: «Стирня, мярьган тейть: стяк!»
Сон маладсь сярядити, сявозе кяденц и лездсь тейнза стямс. Пси урмась эстокиге кадозе сонь, и авась кармась синь перьфкаст шарома.
Иисусти ужялькс арась тя ломанць, Сон венептезе кяденц, токафтозе тейнза и мярьгсь: «Мялезе. Ульхть ару!»
Иисусонь лангса кармасть пеетькшнема. Но Сон мярьгсь сембонди лисемда, а Сонць стирнять тядянзон-алянзон и колма тонафниензон мархта сувась кудбяльксти, косоль стирнясь.
Стирнясь эстокиге стясь и кармась якама; тейнза ульсь кемгафтува киза. Тянь няиенза пяк дивандазевсть.
кода азф Сёрматфксса: «Мон тиихтень тонь ламоц ломаньтналхненди алякс». Тяфтамкс сон и ули Шкайть сельминголе, Шкайть, конанди сон кемась, кона мрдафтсыне кулофнень эряфти, и кона Эсь валсонза най тии од, мезе тяда инголе ашель.
Сон Эсь вийсонза полафтсыне минь кулы и лафча ронгоньконь, и синь арайхть Сонь иневалдонь ронгонц лаца. Тя вийть вельде Сон машты путомс семботь Эсь кядялонза.