44 Иуда инголькиге ладязе мархтост, кода тейст содамс Иисусонь: «Кинь паласа, ся Сон, сявость Сонь и вятесть, лацкас кирдесть».
Стяда, аряда! Вага, Монь миизе маладсь».
Эстокиге, мзярда Иисус нинге корхтась, сась тоза Иуда, кемгафтувотнень эзда фкясь. Сонь мархтонза сась тор и пяль мархта лама ломань, конатнень кучезь озксвятиень оцюнятне, койти тонафтыхне и ломаньтналонь оцюнятне.
Иуда сась, эстокиге маладсь Иисусонди и мярьгсь: «Тонафты!», и палазе Сонь.
Синь пяк пикссезь и ёрдазь пякстамгуду, а ваныть кошардозь лацкас ваномдост.
И каршек молихненди тясть макссе мезьсонга эвфнемс прянтень. Тя ули тейст кода тяштькс: синь эсост учи юмама-арама, а тинь – идема. И тя сембось Шкайть эзда.
Пара вал монь эздон – тянь сёрмадса эсь кядьсон, тяфта мон тяштькснеса эрь сёрмазень – ПАВЕЛ.