21 Пётр лятфтазе, мезе ульсь тяда инголе, мярьгсь: «Тонафты! Ватт! Смоква шуфтсь, конань Тон сюдыть, коськсь!»
Сон няйсь кить трваса смоква шуфта и маладсь ваксозонза, но лопада башка шуфтть лангста мезевок ашезь му. Эста мярьгсь шуфтти: «Катк тонь лангсот мзярдовок аф шачихть имошт!» И смоква шуфтсь эстокиге коськсь.
кельгсазь мишендема-рамсема вастова шумбракснема-шнама валонь кочксемать, и мзярда ломаттне лемнесазь: "Тонафтыеньке!"
А тинь тяда мярьгонде лемнемс эсь прянтень тонафтыкс, сяс мес тонафтыенте фкя – Христоссь, а фкя-фкянди тинь сембе – браттада.
Эста Сон мярьги кержи кяденц ширеса ащихненди: "Аердода эздон, сюдофт, арда адонь пефтома толти, кона аноклаф идемэвозти и сонь ангелонзонды.
Сяка пингть тонафнихне эняльдсть Иисусти: «Равви! Ярхцак».
Кие аф кельгсы Азорть, улеза сюдоф! Мара́н-афа́! – Минь Азороньке сась!