20 Козя алясь мярьгсь Иисусть каршес: «Тонафты! Семботь тянь ванфтыне нинге од пингстонкиге».
«Мон сембонь тянь ванфтса одкс пингстонкиге, – мярьгсь каршезонза од ломанць, – мезе нинге аф сатни тейне?»
Иисус кельгозь варжакстсь лангозонза и мярьгсь: «Фкя тейть аф сатни: архт, мик марнек уликс-пароцень, и явк ярмакть ашуфненди, эста кармай улема козяшице менельса; сяльде сак, мольхть мельган».
Но койти тонафтыть мялецоль няфтемс: сон коень ванфты ломань, и сяс мярьгсь Иисусонди: «А кие монь маластонь ломанезе?»
Ульсь пинге, мзярда мон эрянь койфтома, но кодак эвондась коень кошардомвалсь – пежесь эреклась,
мон оцю мяльса ёрань покодемс Шкайти и сяс улень кемаень пуромксонь панцикс, койть видексшинц коряс улень афсатыксфтомокс.
Няфнемок эсь пряснон Шкайти кемайкс, потмова синь аердайхть кемамать виенц эзда. Ворьготькшнек тяфтапнень эзда!