19 Ина тинь, тяшкава ёнюфне, оцю мяльса кирттяда ёньфтомотнень эса!
Мон корхтан мархтонт, кода пряса арьси ломаттнень мархта. Тинць арьседа монь валнень колга.
Минь Христость инкса ёньфтомотама, а тинь Христость эса смузюфтада. Минь лафчтама, а тинь виихтяда. Тинь пара лувкссотада, а минь аш пара лемоньке.
Тяни карман корхтама сивольть колга, конань каннесазь озксказнекс аф афкуксонь шкайхненди. Шарьхкотьф, минь сембонь улихть содамошиньке тянь колга. Но содамошись тиендьсы ломанть прянь няикс, а кельгомась ломанть касфтсы.
Мон содасайне тонь тефнень, стака покодемацень и кемошицень. Содаса, маласотка афолить кирде пежес ваяф ломаттнень. Тон варжайть-содайть сятнень, кит лемнесазь пряснон апостолкс, но синь аф сят, кикс няфнесазь пряснон. И тон шарьхкодить, синь васькафнихть.
Тон корхтат: "Мон козян, монь сембодон лама и тейне мезевок ни аф эряви". Но тон аф шарьхкодьсак: тон аф павазуват, ужялят, ашуват, сокорат и крхтапат.