कांकि ओचे मां सारीया चीजा नु बणाले गेले, स्वर्ग़ ची हो जा धरती ची, ङेखली हो जा अणङेखली, का सिंहासन, का प्रभुतांए, का प्रधानताए, का अधिकार, सारीया चीजा ओणे रचलीया, ते ओचे वास्ते बणालीया गेलीया।
ते ओणे आत्मिक प्रधानता ते बुराई चा आत्मिक शक्तिया नु आपणे उपरु उतारती कर वांचा खुल्लम-खुल्ला तमाशा बणाला ते क्रूसा ची वजह वांचे उपर जय-जयकार ची अवाज सुणाली।
येही वजह मैं ऐ कैदखाने चे ङुखा नु चवे पला, पर शर्म ना करी, कांकि मैं ओनु जाये उपर मैं विश्वास करला, जाणे पला, ते मनु पक्के छै कि जको मनु सोंपला गेला ओ आखरी ङिओ तक रखवाली करी।
ये सारे विश्वासा ची दशा मां मरले, ते वाणे वायदा करलीया आलीया चीजा कोनी गेहलीया। पर वानु दूरी कनु ङेखती कर खौश हुले ते मनती गेहले कि अम्ही धरती उपर प्रदेसी ते ब़ाहरले छिऊं।