पर जको कुई ओ पाणीया महु पिही जको मैं ओनु ङिही ओह बल्ति कङी तरसेला नी रिही। पर जको पाणी मैं ओनु ङिही ओचे महु हेक स्रोत बणती जई जको अनन्त जीवन तक उमड़ता रिही।”
“मैं तम्हानु सच्च-सच्च किहे पला, जको माया वचन सुणती कर माये भेज़णे आले उपर विश्वास करे अनन्त जीवन ओचा छै ते ओचे उपर सजा ची आज्ञा नी हुवी पर ओ मौत कनु पार हुती कर हमेशा ची जीन्दगी मां घिरती चुकला।
ओ खाणे वास्ते मेहनत ना करा जको सड़ती जाये, बल्कि ओ खाणे वास्ते जत्तन करा जको सदा वास्ते बणला रिही ते अनन्त जीवन ङिही, ते जानु मैं इन्सान चा पूत ङिही। कांकि ब़ा नरीकारा ने आपणी छाप माये उपर लाली।”
कांकि हाओ माये ब़ा नरीकारा ची मर्जी छै हर हेक बन्दे जको पूता नु ङेखे ते विश्वास करी ते ओनु अनन्त जीवन मिली, ते अन्त चा ङिहां मां मैं ओनु जीते करती ङिही।”
ऐवास्ते जिंवे कि हेक इन्सान आदम चे जरिये संसारा मां पाप आला, ते पापा चे जरिये मौत आली, ते ये रीति लारे मौत सब इन्साना मां फैलती गेली, कांकि सारा ने पाप करला।
कांकि जिसे बेले हेक इन्सान आदम चे अपराधा चे वजह मौत ने ओ हेके ही चे जरिये राज़ करला, तां जको लौक अनुग्रह ते धर्मरूपी वरदान बहुतायात लारे पावी वे हेक इन्सान ईशु मसीह चे जरिये जरुर ही जीवन उपर राज़ करे।
ऐवास्ते जितने लौक व्यवस्था चे कामा उपर भरोसा राखी वे श्राप चे गुलाम छी कांकि लिखले आले छै कि “जको कुई व्यवस्था चीया सारीया बाता पुरीया करने मां मजबूत ना रिही ऊं श्रापित छै। ”
पर कायर, ते अविश्वासी, ते घिनौने, ते हत्यारे, ते व्यभिचारी, ते जादू-टूणे करने आले, ते मूर्तिपूजक, ते सारे कूड़ मारणे आला चा हेंस्सा वे झीली मां मिली, जको जाखते ते गन्धक लारे ब़लती रिहे, हा ङुजी मौत छै।”