ऐवास्ते जिंवे कि हेक इन्सान आदम चे जरिये संसारा मां पाप आला, ते पापा चे जरिये मौत आली, ते ये रीति लारे मौत सब इन्साना मां फैलती गेली, कांकि सारा ने पाप करला।
कांकि जिसे बेले अम्ही पुराणे इन्साना चे सुभाव मां हुते, तां पाप ची इच्छा जको व्यवस्था चे जरिये हुती, मौत चा फल पैदा करने वास्ते अम्चे शरीरा चे अंगा मां काम करती।
पर अम्ही लज़्ज़ा चे गुप्त कामा नु त्याग़ती ङिले, ते ना ही चतराई लारे टुरु, ते ना ही नरीकारा चे वचना मां मिलावट करु, पर सच्चाई नु उजागर करु, नरीकारा चे सामणे हर हेक इन्सान चे विवेक मां आपणी भलाई ब़िसाणु।
तां ङेखा, ईं ङोख जको नरीकारा ने ङिले, ओणे तम्चे मां कितनी इच्छा जग़ाती ङिली, ते प्रत्युतर, रीस, ङर, इच्छा, धोन्न ते बदला गेहणे चा विचार पैदा करती ङिला। तम्ही सारीया बाता मां हा साबित करती ङिले, कि तम्ही ये बाते मां बेकसूर छिवा।
तां सोचती गिहा कि ओ कितने भारी ङण्ड चा भाग़ी बणी, जेह्णे नरीकारा चे पूता चा अनादर करला ते वाचा चे लुहींया नु जाये जरिये ओ पवित्र ठहराला गेलता, अपवित्र जाणले ते अनुग्रह ची आत्मा चा अपमान करला।
कांकि ओ समय आती गेला, कि पेहले नरीकारा चे लौका चा न्यां करला जई, ते जबकि न्यां ची शुरुआत अम्चे ही कनु हुवी। ते वा लौका चा का अन्त हुवी जको नरीकारा चे सुसमाचार नु ना मनी? जिंवे शास्त्र मां लिखले पले,