जिसड़े कि पवित्रशास्त्रा मां लिखले आले छै, “नरीकारा ने वानु आज़ चे ङिओ तक भारी नीङे मां नुझाणती नाखले, ते वानु इसड़ीया आंखी ङिलीया जको ङेख ना सग़ी ते इसड़े कान ङिले जको सोण ना सग़ी।”
कांकि अम्ही वी पेहले, बेअक्कल, ते आज्ञा ना मनणे आले, ते वहमा मां ढेले आले, ते हर हेक रंगा ची इच्छा ते सोख भोग़णे चे गुलाम हुते, ते बैरबन्दी, ते खार खाणे मां जीन्दगी गुजारते, ते किज़ड़े हुते, ते हेके ङुजे लारे बैर राखते।
पर कायर, ते अविश्वासी, ते घिनौने, ते हत्यारे, ते व्यभिचारी, ते जादू-टूणे करने आले, ते मूर्तिपूजक, ते सारे कूड़ मारणे आला चा हेंस्सा वे झीली मां मिली, जको जाखते ते गन्धक लारे ब़लती रिहे, हा ङुजी मौत छै।”